မရဲ႕ေမာင္

မ ရဲ႕ ေမာင္
`  အငယ္ေလး အိမ္မွာ႐ွိလားေဟ့ အန္တီတို႔အိမ္ခဏလာခဲ့ပါဦးကြယ္´
`႐ွိတယ္ အန္တီေအး လာပီ လာပီ´
ေျခရင္းအိမ္မွ အန္တီေအးေခၚသံေၾကာင့္ ဖတ္လက္စစာအုပ္ကိုအသာခ်ထားရင္း အသံျပန္ေပးကာ အန္တီေအးအိမ္ဖက္ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
`အန္တီေအး ဘာခိုင္းစရာ႐ွိလို႔လဲ´
`ဪ.ေအးဒီမွာကြယ္မင့္တူေလးက ဒန္းစီးခ်င္တယ္ဆိုၿပီးေမွာင့္ေနလို႔ အဲဒါဒန္းေလးဆင္ေပးလိုက္ပါဦးကြယ္´
`ဪ.ရတယ္ေလ ဘယ္နားဆင္ေပးရမွာလဲ´
`ဒီသစ္ပင္ေလးမွာပဲ ဆင္ေပးလိုက္ပါ ငယ္ေလးရယ္ အားနာလိုက္တာ´
`ရပါတယ္ဗ်ာ ဒီလူနဲ႔ဒီလူေျပာစရာမလိုပါဘူးဗ်´
`သူ႔အေမ ေစ်းသြားေနတုန္းဆိုေတာ့ ညစ္ခ်င္တာေဟ့ ငါမွာလည္းတစ္ေန႔တစ္ေန႔ သူတို႔ဒဏ္ေတြပဲခံေနရတယ္´
`ေဟ့ ေကာင္းေကာင္း လာေလ ဦးငယ္ ဒန္းဆင္ေပးမယ္ လာ´
အငယ္ေလးလည္း ၃ႏွစ္အရြယ္ကေလးလက္ကိုဆြဲၿပီး ဒန္းဆင္ရမည့္သစ္ပင္ဆီေခၚခဲ့ေလသည္။
`လာ ဒီနားမွာစီးမလား´
`ဟုတ္ ဦးငယ္ သားကို ဒန္းလွလွေလးလုပ္ေပးေနာ္´
`လုပ္ေပးမွာေပါ့ကြ လွလွေလးျဖစ္ေအာင္ဆင္ေပးမယ္ေနာ္´
အငယ္ေလးလည္း သစ္ကိုင္းေတာင့္ေတာင့္တစ္ကိုင္းကို႐ွာၿပီး ႀကိဳးခ်ည္ကာ ဒန္းဆင္ေပးေနလိုက္သည္။
`အငယ္ေလး ေကာင္းေကာင္းကိုခဏေလာက္ၾကည့္ထားေပးဦးေနာ္ တီေအး ေရခ်ိဳဳးမလို႔´
`ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ လုပ္စရာ႐ွိတာသာလုပ္ပါ´
ေက်ာေပးကာ ထြက္သြားေသာအန္တီေအးဆိုတဲ့ေဒၚသိဂႌေအး၏ ေနာက္ပိုင္းအလွကို အငယ္ေလးေငးၾကည့္ေနမိသည္။သိဂႌေအးနဲ႔ေကာင္းေကာင္းရဲ႕အေမ သိဂႌ၀င္းကညီအမေတြ။၂ႏွစ္ႀကီး၂ႏွစ္ငယ္ေတြပါ။အန္တီေအးလို႔႐ိုေသသမွဳ႕နဲ႔သာေခၚတာ အသက္က ၃၅ ၀န္းက်င္ေလာက္ပဲ႐ွိဦးမယ္။အပ်ိဳႀကီး သိဂႌေအးက အိမ္မွာအိမ္မွဳ႕ကိစၥလုပ္ရင္း ကေလးထိန္းေပါ့။ေဒၚသိဂႌ၀င္းတို႔လင္မယားကေတာ့ ေစ်းထဲမွာ အထည္ဆိုင္ဖြင့္ထားေတာ့ ေန႔လည္ေနခင္းဆိုအိမ္မကပ္ႏိုင္ပါဘူး။ညပိုင္းေလာက္ပဲအိမ္မွာ႐ွိတယ္။အငယ္ေလးတို့အြမွာကလည္း အငယ္ဆံုးနဲ႔အအားဆံုးက အငယ္ေလး။ေန႔ခင္းပိုင္းေတြမွာေနပူတာေၾကာင့္အျပင္မထြက္ခ်င္ေတာ့ စာအုပ္ေလးဖတ္လိုက္ ေကာင္းေကာင္းေလးကိုကူထိန္းလီုက္နဲ႔ေပါ့။အခုလည္းေကာင္းေကာင္းေလးကို ဒန္းလႊဲေပးေနရင္း ေရခ်ိဳးေနတဲ့အန္တီေအးဆီကို လွမ္းၾကည့္ေနမိတယ္။သူတို႔နဲ႔သိဂႌေအးေရခ်ိဳးေနတဲ့ေရခ်ိဳးကန္က ၀ါးတစ္႐ိုက္ေလာက္ပဲ႐ွိတာေလ။ေခ်းတြန္းလိုက္ ေရခပ္ခ်ိဳးလိုက္လုပ္ေနတဲ့ သိဂႌေအးရဲ႕ေရဆိုအလွဟာ က႐ွိဳက္ဖိုႀကီးငယ္အသြယ္သြယ္နဲ႔ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း႐ွိလွတယ္။ေရခ်ိဳးေနတဲ့သိဂႌေအးက သူတို႔ဖက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္လို႔အၾကည့္ခ်င္းေတြေတာင္ဆံုသြားတယ္။အငယ္ေလးလည္း ကပ်ာကယာပင္ မ်က္ႏွာလႊဲပီးေကာင္းေကာင္းေလးကိုပဲ အာရံုစိုက္ပီးထိန္းေနခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ရတယ္။ခဏေနေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ကဒန္းစီးရင္းအိပ္ခ်င္တယ္ေျပာလို႔အငယ္ေလးလည္းေပြ႔ခ်ီလိုက္ပီး လွဳပ္သိပ္လိုက္တာ ခဏေလးမွာပဲအိပ္ေပ်ာ္သြား႐ွာတယ္။ေရခ်ိဳးသနပ္ခါးလိမ္းပီးထြက္လာတဲ့အန္တီေအးဟာ တစ္ကိုယ္လံုးကိုေမႊးႀကိဳင္ေနပါတယ္။
`ဟယ္ ေကာင္းေကာင္းေလးက အိပ္ေပ်ာ္သြားတာလား´
`ဟုတ္တယ္ အန္တီေအး ဒန္းစီးပီးေတာ့အိပ္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ က်ေနာ္ေပြ႔လွဳပ္ပီးသိပ္လိုက္တာ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္´
`အို ငယ္ေလးရယ္အားနာလိုက္တာကြယ္ ေပး ေပး ကေလးကိုအန္တီေအးကိုေပး အိမ္ထဲသြားသိပ္လိုက္မယ္´
  ေပြ႔ထားေသာ ေကာင္းေကာင္းေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖန္႔ရင္းေပြ႔ခ်ီရန္ျပင္ေနတဲ့ အန္တီေအးလက္ထဲကိုေျပာင္းေပးလိုက္တဲ့အခါမွာ အန္တီေအးရဲ႕ ရင္သားအိအိေတြကို အငယ္ေလးရဲ့့လက္ေတြနဲ႔ဖိမိကပ္မိသြားပါတယ္။အန္တီေအးကေတာ့မသိသလိုပင္ ကေလးကိုခ်ီၿပီးအိမ္ထဲကိုသြားသိပ္ေနေလရဲ႕။အငယ္ေလး့မွာသာ အိမ္ေျမႇာင္ဥကိုင္ပီး လက္တုန္သလို ရင္သားအိအိႀကီးေတြကို ထိမိလိုက္ရတဲ့အတြက္တစ္ကိုယ္လံုးကိုတုန္ေနပါေတာ့တယ္။အိမ္ထဲကျပန္ထြက္လာတဲ့အန္တီေအးကေတာ့ ပံုမွန္ပဲ။
`ငယ္ေလး လက္ဖက္စားမလား အန္တီေအး သုတ္ေကြၽးမယ္´
`ေကာင္းတာပ က်ေနာ္လည္းအန္တီေအးလက္ရာကိုစားခ်င္ေနတာ အဟဲ´
`အာ့ဆို လာအိမ္ထဲသြားရေအာင္´
ေ႐ွ့မွေလွ်ာက္သြားတဲ့ အန္တီေအးရဲ႕တင္ပဆံုအိအိႀကီးေတြကို ေနာက္ကၾကည့္ပစ္မွားရင္းအိမ္ထဲ၀င္လိုက္သည္။အငယ္ေလးကေတာ့အိမ္ေ႐ွ့ခန္းမွာထိုင္ေနခဲ့ၿပီး   အန္တီေအးကမီးဖိုေခ်ာင္၀င္ကာလက္ဖက္သုတ္ေနတယ္။တေအာင့္ၾကာေတာ့ လက္ဖက္ပန္းကန္ေလးကိုင္ထြက္လာၿပီး စားပြဲေပၚပန္းကန္ငံု့တင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ နည္းနည္းေလးဟိုက္သြားတဲ့ ရင္ဘတ္ၾကားကိုအငယ္ေ့လးရဲ႕ အၾကည့္ေတြကေအာ္တို ေရာက္သြားတယ္။လည္ပင္းေပါက္အနည္းငယ္က်ယ္တဲ့ အက်ႌဆိုေတာ့ ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အငယ္ေလး  စိတ္ႂကြလာသည္။ စားေနတဲ့ လက္ဖက္သုတ္အရသာ ဘယ္လိုမွပင္မခံစားရေတာ့။ေအာက္ကေကာင္က ပုဆိုးေအာက္မွ႐ုန္းေနၿပီ။အတြင္းခံမ၀တ္တတ္တဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့ ေပါင္ေလးနဲ႔ညႇပ္ပီးထိန္းထားရတယ္။
`အန္တီေအး က်ေနာ္ျပန္ေတာ့မယ္ ´
`ဟင္ လက္ဖက္သုတ္ေတြစားဦးေလ ဒီမွာက်န္ေနေသးတာကို´
`အင္း ႀကိဳက္လို႔သာ စားေနတာ ဗိုက္နဲ႔ကမတည့္ခ်င္ဘူး ခုဗိုက္နည္းနည္းနာလာလို႔´
`ဪ ဒါဆိုလည္း ျပန္နားလိုက္ဦး´
  အငယ္ေလးလည္း ခပ္သြက္သြက္ထလာၿပီး အိမ္ဖက္အျမန္ကူးလာခဲ့တယ္။အိမ္ေရာက္ေတာ့မွအခန္းထဲ၀င္ကာ အိပ္ယာေပၚလွဲအိပ္ၿပီး အန္တီေအးရဲ႕ ရင္ေတြတင္ေတြကိုျမင္ေယာင္ရင္း ဂြင္းထုလိုက္သည္။
__________+___________+____________
  `ဪ ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ ဗိုက္နာတာနဲ႔ပဲ ph ေတာင္ေမ့ေနခဲ့တယ္ သြားေပးလိုက္ဦးမွေတာ္ၾကာဗိုက္နာနာနဲ႔လာယူေနရမွ ပိုဆိုးေနမယ္´
အေတြးေတြနဲ႔ေဒၚသိဂႌေအး အငယ္ေလး phကိုေကာက္ယူၿပီး အငယ္ေလးအိမ္ဖက္ထြက္လာခဲ့တယ္။အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ အငယ္ေလးကိုမေတြ႔ရ။အခန္းထဲ၀င္အိပ္ေနတယ္ထင္ပ။အေတြးနဲ႔ အျမဲ၀င္ထြက္ေနတဲ့အိမ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ အငယ္ေလးအခန္းဆီတန္းသြားကာ အခန္းတံခါးကိုဖြင့္လ်ဳက္ရာ
`အို ´
ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ပထမ လန္႔သြားၿပီးေနာက္ရင္ေတြတလွပ္လွပ္ခုန္ကာ ရင္ထဲမွာေမာနသည္။မ်က္လံုးေတြပိတ္ထားတဲ့အငယ္ေလးပါးစပ္မွ
`အား တီေအးရယ္ အိုးးးးး´

ကိုယ့္နာမည္ကိုပါၾကားလိုက္ရတဲ့အတြက္ ႐ွက္သလိုလိုရင္ခုန္မိသလိုလိုျဖင့္ ခံစားခ်က္ေပါင္းစံုေရာေထြးေနသည္။
`ဟင္ အန္တီေအး ဟာ´
မိမိေရာက္ေနတာကိုအငယ္ေလးျမင္သြားသျဖင့္ ပုဆိုးနဲ႔သူ႔ေအာက္ပိုင္းကိုဖံုးေနသည္။ဒီေတာ့မွာအသိျပန္၀င္လာၿပီး
`အငယ္ေလး ဒီမွာ မင့္ph က်န္ေနခဲ့လို႔လာေပးတာ´
အခန္းေပါက္၀ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာပဲ ph ကိုခ်ထားခဲ့ပီးသိဂႌေအး အေျပးျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။႐ွက္လိုက္တာကြယ္ ႐ွက္လိုက္တာ။အိမ္ေရာက္သည္ထိကို ရင္ေတြတလွပ္လွပ္ခုန္ကာ ရင္ထဲမွာေမာေနသလိုမ်ိဳးခံစားေနရသည္။ေကာင္စုတ္ေလး ဗိုက္နာတယ္ဆိုလို႔အဟုတ္မွတ္ေနတယ္ ခုေတာ့ သူက သူက ဟြန္း။သိဂႌေအးတစ္ေယာက္ အငယ္ေလးအထက္ေအာက္စုန္ဆန္ပီးလုပ္ေနတဲ့အျဖစ္အပ်က္ကမ်က္လံုးထဲတြင္ျမင္ေယာင္ေနေတာ့သည္။
____________+______+_______________
အငယ္ေလး လည္းေနာက္တစ္ရက္ ေန႔လည္ပိုင္း အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနတယ္။စာဖတ္ရတာလည္းၾကာေတာ့ပ်င္းလာသည္။ခါတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ဒီခ်ိနိဆို ေကာင္းေကာင္း ေလးကိုထိန္းေပးရင္းအပ်င္းေျပလွသည္။ဒီေန႔ေတာ့ အဲ့အိမ္ဖက္ကို သြားခ်င္လွေသာ္လည္းမသြားရဲ။မေန႔ကအျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ ႐ွက္လည္း႐ွက္သလိုအားလညိးနာမိသည္။အန္တီေအးကို နာမည္ပါထြက္သြားသည္အထိကိုဖီးတက္သြားမိတယ္ေလ။ေတြးေနတုန္းမွာပဲ
`ဦးငယ္ ဦးငယ္ေရ´
ေကာင္းေကာင္း ေလးရဲ႕မပီကလာပီကလာခ်စ္စရာအသံေလးက လူနဲ႔အတူပင္အိမ္ထဲ၀င္လာသည္။
`ဟာ ေကာင္းေကာင္းပါလား ကေလး မင္းတစ္ေယာက္တည္းလာတာပေလ´
`တီတီေအး လိုက္ပို႔တာ တူက ဟိုနားကေနၾကန္တြားတာ´
မပီကလာျဖင့္ အန္တီေအးအိမ္အ၀မွလွည့္ျပန္သြားတယ္ဆိုပီးအိမ္ေပါက္၀ကို လက္ညိဳးေလးထိုးထိုးၿပီးေျပာေႏ႐ွာတယ္။အိမ္ထဲမွာဟိုေျပးလိုက္ဒီေျပးလိုက္နဲ႔ေဆာ့ပါေလေရာ့။သူ႔ကိုလိုက္ထိန္း့ေနရင္းေတာင္ကိုယ္ပါေမာလာတယ္။အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ကေလးလည္းေမာလာပံုရတယ္။ရင္ခြင္ၾကားအတင္းတိုး၀င္ထိုင္ၿပီးမ်က္လံုးေတြကစင္းေနတယ္။
`ဦးငယ္ သားကိုခ်ီပါ့လား´
`ဪ..ေအးခ်ီမွာေပါ့ကြ ´
ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနတဲ့ေကာင္းေကာင္း ေလးကိုေပြ႔ခ်ီၿပီမတ္တပ္ထရပ္လိုက္ကာ သူ႔အႀကိဳက္ေပြ႔လႈပ္ပီးေပးလိုက္တယ္။မၾကာပါဘူး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ဒီကေလးကိုခ်စ္တာက အဲ့ဒါေလးေတြလည္းပါတယ္။သူအိပ္ခ်င္ပီဆိုတျခားကေလးေတြလိုမညစ္ဘူး။ဒီလိုေလးလွဳပ္ေပးခိုင္းတာပဲ႐ွိတယ္။ေကာင္းေကာင္း ေလးအိပ္သြားေတာ့အငယ္ေလးလည္း႐ွက္တာေတြအားနာတာေတြကိုေဘးခ်ိတ္ကာ တီေအးအိမ္ကိုလွမ္းလာခဲ့တယ္။လာခ်င္တာက တစ္ပိုင္းကိုေသလို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္မ႐ွိလို႔သာ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္မ၀င္ရဲတာ။ရွက္တာေတြထက္အားနာသလိုျဖစ္ေနမိေသာစိတ္ကျကီးစိုးေနျခင္းျကာင့္လည္းျဖစ္မည္။ေဒၚသိဂႌေအး ဆိုတဲ့အကိတ္မႀကီးကိုျမင္ေတြ႔ခ်င္စိတ္က ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ။ခုေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ေလးကိုေက်းဇူးတင္ရမည္။သူ႔ေၾကာင့္အေၾကာင္းျပခ်က္ရသြားတာကိုး။အိပ္ေပ်ာ္သြားေသာ ကေလးကိုခ်ီရင္း အန္တီေအး အိမ္ဖက္ကိုေျခဦးလွည့္လိုက္မိသည္။အိမ္ေပါက္၀ေရာက္ေနသည့္တိုင္ အန္တီေအးကိုလွမ္းေအာ္ေခၚရမည္ကို မ၀ံ့မရဲျဖစ္ေနျဖင့္အိမ္ထဲသို႔၀င္ကာအန္တီေအး အခန္းဖက္ကို ေကာင္းေကာင္း ေလးကိုေပြ႔ခ်ီရင္းလွမ္းသြားလိုက္သည္။အန္တီေအးအခန္းတံခါးပိတ္မထားတာေၾကာင့္ ကေလးကို၀င္သိပ္ေပးထားခဲ့မယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ အခန္းတံခါးေ႐ွ့တည့္တည့္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ တံခါး၀ကိုေက်ာေပးကာ ထဘီရင္လ်ားနဲ႔သနပ္ခါးေသြးေနေသာ အန္တီေအးရဲ႕ေနာက္ေက်ာအလွနဲ႔အတူ ေက်ာက္ျပင္ေပၚသနပ္ခါးတုံးေလးတင္ၿပီးေသြးလိုက္တိုင္းလွဳပ္ရမ္းေနတဲ့တင္ပါးအိအိေတြဟာ အသက္႐ွဴမွားေစရံုမက တဏွာစိတ္ေတြကိုပင္ထန္သြားေစသည္။ၾကည့္ေကာင္းတာနဲ႔ အသံမေပးမိပဲေငးၾကည့္ေနလိုက္မိသည္။သနပ္ခါးေသြးၿပီးေနာက္ ထဘီရင္လ်ားကိုျပန္ျပင္ၿပီး၀တ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ သူမရဲ႕ေ႐ွ႔တြင္႐ွိေနတဲ့ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ထဲမွတစ္ဆင့္ ရင္သားေဖြးေဖြးေတြကိုလွစ္ဟျပလိုက္သလိုပင္ျမင္ေတြ႔လိုက္ေလသည္။အငယ္ေလးျမင္ေတြ႔သလိုပင္ သူမလည္းမွန္ထဲမွကေလးခ်ီထားေသာ အငယ္ေလးကိုျမင္သြားေလသည္။ေတြ႔သြားတာနဲ႔ျပာျပာသလဲပင္
`ေကာင္းေကာင္း ေလးကအိပ္ေပ်ာ္သြားတာကိုး ေပး ေပး ကေလးကို´
`ဟုတ္ပ ကေလးအိပ္သြားတာနဲ႔ လာသိပ္တာ´

  အငယ္ေလးလည္း ခိုးၾကည့္ေနတုန္းမွာ အန္တီေအးနဲ႔ပက္ပင္းတိုးသြားတာေၾကာင့္ ေတာင္စဥ္ေရမရစကားေတြတတြတ္တြတ္ေျပာကာ ကေလးကိုအန္တီေအးဆီသို႔ကူးေျပာင္းအေပးမွာေတာ့ ထဘီရင္လ်ားထားတဲ့ အန္တီေအးရဲ႕ရင္ဘတ္ကိုလက္နဲ႔ထိရံုမက လက္မွာ၀တ္ထားတဲ့ ဖန္စီလက္ပတ္ရဲ႕အခြၽန္ခ်ိတ္နဲ႔ထဘီညိွၿပီးပါလာတာေၾကာင့္ ထဘီစကိုဆြဲခြၽတ္သလိုျဖစ္သြားကာထဘီကေျပေလ်ာ့က်သြားသည္။သို႔ေပမဲ့ အန္တီေအးဟာ အျမန္ထိုင္ခ်လိုက္တာေၾကာင့္ ကြင္းလံုးလိုက္ေတာ့မကြၽတ္သြားေပမဲ့ အေပၚပိုင္းရင္သားေဖြးေဖြးေတြကိုေတာ့အေသအခ်ာပင္ျမင္လိုက္ရျပန္သည္။
`ဟာ အန္တီေအး ေဆာရီး ေဆာရီး ရလား ေပး ေပး ေကာင္းေကာင္း ကိုက်ေနာ့္ဆီေပး ဘယ္နားသိပ္မွာလဲ ေျပာ က်ေနာ္သိပ္လိုက္ေတာ့မယ္´
ထဘီေျပရက္ႀကီးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဘာမွမေျပာဘဲကေလးကို အငယ္ေလးဆီျပန္ေပးလိုက္သည္။အငယ္ေလးက ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ ႏို႔ေတြကိုတမင္ပင္ထိကပ္လိုက္ရင္း ကေလးကိုလႊဲေျပာင္းယူလိုက္သည္။ကေလးကို အန္တီေအးအိပ္ယာထက္တြင္ သိပ္ေပးလိုက္သည္။အငယ္ေလးစိတ္ထဲမွာ ဟိုေန႔ကအျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္႐ွက္တာေတြဘာေတြမ႐ွိေတာ့။ခဏေလးအတြင္းမွာႏွစ္ခါတိတိ ႐ွင္းလင္းစြာျမင္လိုက္ရတဲ့ ရင္ႏွစ္မႊာကိုသာ စိတ္ထဲစြဲေနေတာ့သည္။အန္တီေအးကေတာ့႐ွက္လို႔ထင္ရဲ႕။နဂိုကပင္အသားေဖြးတဲ့သူဆိုေတာ့မ်က္ႏွာေလးကရဲေႏ႐ွာတယ္။ဪ တကယ္အပိ်ဳ႐ိုင္းေလးလိုပင္ ႐ွက္ေသြးျဖာေနေသာ သိဂႌေအးကိုဖက္နမ္းပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြက အငယ္ေလးရင္ထဲျဖစ္ေပၚေနသည္။ဒါေပမဲ့ အဲလိုလုပ္လိုက္ရင္လည္း သူမစိတ္ဆိုးသြားမွာကိုလည္းေၾကာက္ေနမိသည္။ဒါေတာင္
`မ ကသိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ ´ဆိုတဲ့စကားကပါးစပ္ကလႊတ္ခနဲထြက္ျဖစ္ေအာင္ထြက္သြားေသးသည္။ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားေၾကာင့္ အပ်ိဳႀကီး သိဂႌေအး ႐ွက္တဲ့ၾကားကထဲက ၾကည္ႏူးၿပီးရင္ေတြဖိုသြားေလသည္။
`ေကာင္စုတ္ေလး ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ သြား´
မူႏြဲ႔ကာခြၽဲပစ္တဲ့ေလသံညဴ႕တုုတုေလးနဲ႔မ်က္ေစာင္းေလးခ်ီကာေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ အငယ္ေလးပိုလို႔ပင္အသည္းယားသြားကာ သိဂႌေအးကိုယ္လံုးေလးကို သိုင္းဖက္၍ပါးမို႔မို႔ေလးေပၚကိုအနမ္းမိုးေတြရြာခ်လိုက္ေပသည္။
`အို လူဆိုးေလး ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ အသက္႐ွဴၾကပ္တယ္ကြာ လႊတ္ပါဦး´
သည္ေတာ့မွအငယ္ေလးလည္းအနမ္းမိုးေတြစဲလိုက္သည္။လက္ေတြကေတာ့ သိဂႌေအးရဲ႕ကိုယ္လံုးအိအိေလးကို အတင္းပင္ဆြဲဖက္ထားေနဆဲ။
`မ ကိုကြၽန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္မိသြားၿပီဗ်ာ မ က်ေနာ့ကိုျပန္ခ်စ္ပါေနာ္´
`အို အန္တီေအးမဟုတ္ေတာ့ဘူးလား ဟြန္း´
`အက်င့္ပါေနလို႔သာ အန္တီေအး တို႔ အန္တီ၀င္းတို႔ေခၚေနတာေလ အသက္ျဖင္႔ဘာမွမကြာဘူး´
`ဪ.အဲလိုလား ဟင္း ဟင္း´
သိဂႌေအးရဲ႕ညဳတုတုအေျပာေလးေတြကအငယ္ေလးရဲ႕ရင္ထဲကအခ်စ္ေတြကိုတြန္းအားေပးတိုးပြားလာေစသည္။
`မ က်ေနာ့အခ်စ္ကိုလက္ခံေပးပါေနာ္´
`ဟြန္း လည္မလိုလိုနဲ႔ အလိုက္တဲ့ ငအေလး မခ်စ္ပဲဘယ္သူက ေဟာဒီလိုဖက္ထားတာကိုခံမတဲ့တုန္း လူအေလးရဲ႕´
`ဟာ ဒါဆိုက်ေနာ့္ကို ခ်စ္တယ္ေပါ့ေနာ္ ´
`အင္းေပါ့´
`စကားနဲ႔ေျဖျပဗ်ာ´
`ဪ ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ အင္းးး ေဟာဒီက မ ကလည္း ေမာင့္ကိုခ်စ္ပသတဲ့႐ွင္ ခစ္ခစ္´
`၀မ္းသာလိုက္တာ မ ရယ္´
`အိုး သိပ္လည္းဖက္ေကာင္းမေနနဲ႔ဦး ဒီိကလူလည္း အေအးပတ္ေတာ့မယ္ သြားအိမ္ေ႐ွ့ခနိးကေစာင့္ေန အ၀တ္အစားလဲၿပီး ထြက္လာခဲ့မယ္´
`ဪ ဟုတ္သားပဲ ဒါဆို ေမာင္ ေ႐ွ့ကေနေစာင့္ေန္ယ္ေနာ္´
အငယ္ေလးရင္ထဲမွာ အိမ္မက္တစ္ခုလိုပင္။ျဖဴျဖဴေတာင့္ေတာင့္သိဂႌေအးရဲ႕အခ်စ္ကို ရလိုက္တာဟာအိမ္မက္ဆန္လြန္းသည္ေလ။၀မ္းသာလြန္းၿပီး လူလည္းေလေပၚေျမာက္ေနသလိုပင္။ငယ္ငယ္ေလးကတည္းကေျပာင္ေခၚေခၚရင္ႏွဳတ္က်ိဳးေနတဲ့ အန္တီေအးဆိုတာႀကီးကိုေဖ်ာက္ပစ္ရမည္။သနပ္ခါးလိမ္း အ၀တ္အစားလဲကာထြက္လာတဲ့ သိဂႌေအးဟာ အငယ္ေလးရဲ႕မ်က္လံုးထဲမွာအရင္ထက္ပိုၿပီးႏုပ်ိဳေနသေယာင္ပင္။အနားကိုျပံဳးျပံဳးေလးလာထိုင္တဲ့သူမဟာ တစ္ကိုယ္လံုးကိုေမႊးႀကိဳင္ေနတယ္။သနပ္ခါးမေျခာက္တေျခာက္ျဖစ္ေနတဲ့ပါးျပင္ေလးကိုခပ္ဖြဖြေလးဖိကပ္နမ္းလိုက္တယ္။ဆိုးေဆးမကူပဲ ပင္ကိုအလွအတိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ ပန္းႏုေရာင္ႏွဳတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို နမ္းပစ္လိုက္တယ္။အေတြ႔အၾကံဳ မ႐ွိၾကေသးေတာ့ လ်ွာေတြရဲ႕စြမ္းေဆာင္အားက ထင္ထားသလိုမျဖစ္ေသး။ႏွဳတ္ခမ္းႏွစ္လႊာရဲ႕အနမ္းေတြကေတာ့ႏူးညံ့ခ်ိဳၿမိန္လွသည္။
  နမ္းေကာင္းေနတုန္းမွာပဲ အငယ္ေလးဗိုက္ထဲမွာရစ္ၿပီးနာလာတယ္။မုန္႔ဟင္းခါးအစြမ္းေတြျပၿပီထင္ရဲ႕။မုန္႔ဟင္းခါးစားရင္၀မ္းပ်က္တတ္တာကိုသိေပမဲ့မတည့္တဲ့မုန့္ဟင္းခါးကိုႀကိဳက္လြန္းလို႔မနက္ကစားမိခဲ့သည္။
`မ ေမာင္ဗိုက္နာလာလို႔´
`ဟြန္းေနာ္ ဘာဗိုက္နာတာလဲ ခုမွခ်စ္သူေတြျဖစ္တာကို´
`ဟင္ ဘာဆိုင္လို႔လဲ မ ကလည္းခ်စ္သူေတြျဖစ္ခါစဆိုရင္ အိမ္သာတတ္ရဘူးလား´
`အင္ ဪ အိမ္သာတတ္ခ်င္လို႔ ဗိုက္တကယ္နာတာလား သိပါဘူး ဟိုတစ္ခါကလိုဗိုက္နာတာလားလို႔´
`ဟဲ အခုကဗိုက္တကယ္နာတာ ၿပီးရင္ေတာ့ ဟိုတစ္ခါကလိုနာေလာက္တယ္´
`ဘာ လူဆိုးေလး သြား´
အငယ္ေလး အိမ္ျပန္ေျပးၿပီးကိစၥ၀ိစၥ႐ွင္းရေတာ့သည္။သိဂႌေအးလည္း အငယ္ေလးကိုေတြ႔ရင္ရင္ေတြဖိုၿပီးငယ္သြားသလို ခံစားေနမိသည္။အငယ္ေလး အိပ္ခန္းထဲကအျဖစ္အပ်က္နဲ႔ သူမအခန္းထဲတြင္အငယ္ေလးေတြ႔ျမင္သြားသည့္ သူမရဲ႕ပကတိအလွတရား။႐ွက္လြန္းၿပီးရင္ခုန္သြားတာလားေတာ့မသိ။အငယ္ေလးအေပၚကိုတဒဂၤေလးအတြင္းမွာ ရင္ခုန္စြာျဖင့္ခ်စ္သြားမိေတာ့သည္။ေမာင္ ရယ္ မ ကိုအထင္ေတာ့မေသးလိုက္ပါနဲ႔ကြယ္။တကယ္ကို ခ်စ္ခဲ့တာပါ။အခ်စ္စိ္တ္ဆိုတာကလည္းဆန္းၾကယ္တာကိုး။
`မမေရ အ၀င္းတို႔ေတာ့ မနက္ျဖန္မွာေအာက္ပိုင္းဆင္းရဦးမွာ´
ညီမျဖစ္သူ သိဂႌ၀င္းရဲ႕ စကားေၾကာင့္သိဂႌေအး ရဲ႕အေတြစေတြကျပတ္ေတာက္သြားသည္။
`အေစာႀကီး႐ွိေသးတယ္ ဆိုင္သိမ္းခဲ့ၿပီလား´
`ဟုတ္တယ္ စိတ္မၾကည္တာနဲ႔  ေစာေစာသိမ္းခဲ့တာ´
`ေနပါဦး ခုနနင္ဘာေျပာလိုက္တာ ေအာက္ပိုင္းဆင္းမွာလား ဘာလား´
`ဟုတ္တယ္ ရန္ကုန္ကိုသြားရမွာ´
`ဟင္ ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ´
`ရန္ကုန္ကိုေျပာင္းသြားတဲ့ ကိုမိုး အကို ကိုစိုးသီဟကိုသိတယ္မလား´
`အင္းေလ သိတယ္ နင့္ေယာက်ာၤးရအကိုေလ´
`အင္း ခုသူက ဓါးထိုးမွဳ႕ျဖစ္လို႔တဲ့´
`ဟယ္´
`အဲ့ဒါ သူ႔မွာလည္းေဆြမ်ိဳးဆိုလို႔ ကိုမိုးတစ္ေယာက္ပဲ အရင္း႐ွိေတာ့တာေလ အာ့ေၾကာင့္ ph ဆက္လို႔သိရတာ´
`ဒါဆို နင္တို႔လင္မယား ရန္ကုန္မွာၾကာမွာေပါ့´
`ၾကာမွာေပါ့ မမရဲ႕ အမွဳ႕အခင္းျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့ ၾကာမွာေပါ့´
`ဒါဆို ဆိုင္နဲ႔ေကာင္းေကာင္းေလးက´
`သားကိုေတာ့ အ၀င္းေခၚသြားမွရမယ္ေလ ဆိုင္ကေတာ့ အရင္လိုပဲ မမ ျပန္ထိုင္လိုက္ဦးေပါ့´
`ေအးပါ အ၀င္းအဆင္ေျပသလိုသာလုပ္ခဲ့ပါ ဆိုင္ကေတာ့ နင္ေယာက်ာၤးရသြားေတာ့မွ နင့္ကိုလႊဲေပးလိုက္တာပဲ ဆို္င္ကိစၥကေတာ့ငါနိင္ပါတယ္´
`အင္း ဟိုအငယ္ေလးလည္းေက်ာင္းပီးလို႔ အလုပ္ေလ်ွာက္တုန္းပဲ႐ွိေသးတာေလ သူအားေနတာပဲ သူ႔ကိုအကူအညီေလးေတာင္းရမွာေပါ့´
`အင္း အငယ္ေလးကရပါတယ္ ကိစၥမ႐ွိပါဘူး ကူညီခ်င္လြန္းလို႔ေတာင္ခက္ေနဦးမယ္´
`ဒါဆိုလည္း ၿပီးေရာ့ေပါ့ ေနပါဦး သူကဘာလို႔ဒီေလာကိေတာင္ကူညီခ်င္ရတာတုန္း´
`ဟယ္ အိမ္နီးခ်င္းေတြပါဆို ကူညီခ်င္မွာေပါ့လို႔´
`ဟုတ္သားပဲ´
_______+_______________+___________
  သိဂႌ၀င္းတို႔မိသားစုသံုးေယာက္လံုးထြက္သြားတဲ့ ညမွာေတာ့ အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္းက်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ သိဂႌေအးကို အငယ္ေလးနဲအငယ္ေလးအမတစ္ေယာက္ လာၿပီးအေဖၚလုပ္အိပ္ေပးၾကတယ္။ေနာက္တစ္ေန႔ မွာေတာ့ေစ်းသြားၿပီး ဆိုင္ကိုေန႔၀က္ပဲဖြင့္ၿပီး သိမ္းခဲ့လိုက္တယ္။အငယ္ေလးကေတာ့ ၀ိုင္းကူရတာေပါ့။အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ အငယ္ေလး သိဂႌေအးအိမ္ဖက္ကိုကူးလာခဲ့သည္။သိဂႌေအးကေတာ့ ေရခ်ိဳးၿပီးခါစ သနပ္ခါးလိမ္းေနတုန္းပဲျဖစ္သည္။တစ္အိမ္လံုးမွာႏွစ္ေယာက္တည္းလြတ္လပ္ေနတာေၾကာင့္ အငယ္ေလးလည္း သိဂႌေအး ထဘီရင္လ်ားနဲ႔သနပ္ခါးလိမ္းေနတာကိုေဘးကေနထိုင္ၾကည့္ေနမိသည္။
`ဟိတ္ အဲေလာက္ႀကီးမၾကည့္နဲ႔ေလကြာ မေနတတ္ေတာ့ဘူး´
`မ ကသိပ္လွတာကိုး မ ရဲ႕´
`ကဲပါ ဟုတ္ပါၿပီ အျပင္ခဏထြက္ေပးပါဦး မ အ၀တ္အစားေလး၀တ္လိုက္ဦးမယ္´
အငယ္ေလးစိတ္ထဲ စခ်င္လာတာနဲ႔
`မျမင္ဖူးတဲ့လူၾကလို႔ ဒီတိုင္းပဲလဲေလ ဟိုေန႔ကဆို ခြၽတ္ေတာင္ျပၿပီးေတာ့´
`အာ ေမာင္ေနာ္ ဘာေတြေျပာေနမွန္းလဲမသိဘူး သြားကြာသြား´
`ဟဲဟဲ စတာပါ မ ကလည္းသြားပါ့မယ္ဗ်ာ´
အငယ္ေလး သူမအိမ္ေ႐ွ့ခန္းမွာပဲထြက္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။အ၀တ္အစားလဲၿပီးထြက္လာတဲ့သိဂႌေအးကို ပခံုးေလးသိုင္းဖက္ကာ
`လာ မ အိမ္ေ႐ွ့မွာဆိုသူမ်ားေတြေတြ႔ေနဦးမယ္ အခန္းထဲသြားရေအာင္ေလ´
အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ ခုတင္ေပၚတြင္ထိုင္လိုက္ကာ သိဂႌေအးရဲ႕ခါးကိုခပ္တင္းတင္းဆြဲဖက္ၿပီး ႏွဳတ္ခမ္းေလးကိုဆြဲစုပ္လိုက္သည္။ခါးကိုဖက္ထားတဲ့လက္ေတြကလည္း အၿငိမ္မေန။အေပၚကိုဆန္တက္သြားၿပီး သူမရဲ႕ ရင္သားေတြကိုအုပ္ကိုင္လိုက္သည္။သု႔လက္ေတြကို သိဂႌေအးတြန္းခ်လိုက္သျဖင့္ ေကာင္းစြာမကိုင္မိ။အေပၚႏွဳတ္ခမ္းေလးကိုစုပ္လိုက္ ေအာက္ႏွဳတ္ခမ္းေလးကိုစုပ္လိုက္လုပ္ေနရင္း ပြင့္ဟလာတဲ့ႏွဳတ္ခမ္း၀ထဲကိုလ်ွာထိုးသြင္းကာ လ်ွာခ်င္းလိမ္ေနေစသည္။လ်ွာကိုဆြဲစုပ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သူ႔လက္ေတြကိုထိန္းထားတဲ့ သူမရဲ႕လက္ေတြကအားေပ်ာ့သြားသည္။ႏို႔ေတြကိုဆုတ္ကိုင္ေနတဲ့ လက္ေတြကိုအလိုလိုခြင့္ျပဳမိေတာ့သည္။နမ္းေနရင္း သူမရဲ႕အက်ႌၾကယ္သီးေလးေတြကိုသူျဖဳတ္ေနၿပီ။ေဘာ္လီ အနက္ေရာင္ေလးတစ္ထည္တည္းသာက်န္ေတာ့တဲ့သူမရဲ႕အေပၚပိုင္အလွဟာ တင္းရင္းမို႔ေမာက္စြာနဲ႔လွပလြန္းေနသည္။ေဘာ္လီကိုအေပၚပင့္တင္လိုက္ၿပီး သူမရဲ႕ပန္းေရာင္သန္းေနတဲ့ႏို႔သီးေသးေသးေလးေတြကို စို႔ပါေတာ့သည္။ႏို႔စို႔ခံလိုက္ရတဲ့သူမဟာ ရင္ထဲမွာ ႏံုးခ်ိသြားသလိုခံစားေနရသည္။တင္းရင္းလံုး၀န္းတဲ့ ႏို႔ႀကီးေတြကို ဆုတ္နယ္ရင္းစို႔ေပးေနသည္။သူမရဲ႕ထဘီေလးကိုေျဖေလ်ွာ့ခ်ရန္လက္လွမ္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူမက သူ႔ရဲ႕လက္ေတြကိုခြင့္မျပဳ။ထဘီကိုခပ္တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ထားၿပီးသူ႔လက္ေတြကိုလည္းတြန္းဖယ္လိုက္သည္။ေအာက္ပိုင္းခြင့္ျပဳခ်က္မရတဲ့အတြက္ သူ အေတာ္ေလးစိတ္ကသိကေအာင့္ျဖစ္သြားသည္။ခြင့္ျပဳခ်က္ရတဲ့အေပၚပိုင္းကိုပဲအားရပါးရကိုင္တြယ္ေနရင္း သူမရဲ႕လက္ကိုဆြဲယူၿပီး ပုဆိုးေအာက္က႐ုန္းႂကြေနတဲ့ လီးကိုကိုင္ခိုင္လိုကသ္ည္။အစပိုငး္မွာေတာ့ မကိုင္။ေနာက္ပို္င္းမွာေတာ့ လက္ကိုဆြဲယူၿပီး လီးေပၚကို ခဏခဏတင္ေပးလြန္းတာေၾကာင့္ ဆုတ္ကိုင္ေပးေတာ့သည္။လီးကို ကိုင္ရံုေလးကိုင္ထားေပးတာကိုပင္ လီးႀကီးမွာ အေၾကာေတြေထာင္ထကာအရမ္းကိုေတာင္ေနသည္။ဒါေတာင္ပုဆိုးေပၚကပဲ႐ွိေသးသည္။သူမရဲ႕ေအာက္ပိုင္းကိုျပန္ရန္႐ွာလိုက္သည့္အခါ ႐ုန္းေတာ့႐ုန္းေသးသည္။သို႔ေသာ္ အားမျပင္း။အမူပိုေနတဲ့သူမကို ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ပဲအားသံုးကာထဘီကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။အနည္းငယ္သာ႐ုန္းေနတာေျကာင့္သူမ၏ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးလည္းသူအတင္းဆြဲခြၽတ္တာေၾကာင့္ ကြၽတ္သြားၿပီ။အို သူမရဲ႕ အဂၤါစပ္ေလးကိုသူ႔လက္ေတြနဲ႔စမ္းကိုင္ၿပီး လက္ညိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းကတိုး၀င္လာၿပီ။သူမ ႐ွက္ရႊံ႕စြာမ်က္လံုးကိုပိတ္ထားလိုက္မိသည္။တိုး၀င္ေနေသာလက္ေခ်ာင္းေလးျပန္ထြက္သြားေလၿပီ။ခဏအၾကာမွာေတာ့ပူေႏြးေႏြးအရာတစ္ခုက အဂၤါစပ္အ၀မွာ လာေထာက္ေနသျဖင့္ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနတဲ့ လီးႀကီးကသူမ၏ေစာက္ဖုတ္၀ေလးကိုေတ့ထားၿပီးတျဖည္းျဖည္းထိုးထည့္ေနသည္။အဖုတ္ေလးထဲကိုတင္းက်ပ္စြာတိုး၀င္လာတဲ့လီးႀကီးသည္ သူမရဲ႕အပ်ိဳေမွးေလးကို ထိုးေဖာက္သြားခ်ိန္မွာေတာ့နာက်င္လြန္း၍သူ႔လက္ေတြကို အတင္းပင္ဆြဲကိုင္ထားသည္။အ၀င္အထြက္ပံုမွန္ျဖစ္ေနတဲ့လီးႀကီးက အဖုတ္ေလးရဲ႕နာက်င္မွဳ႕ေတြကိုအနည္းငယ္သက္သာသြားေစသလိုပင္။နာက်င္တာေတြသက္သာသြားသလိုမသက္သာသလိုႏွစ္မ်ိဳးဒြိဟျဖစ္ေနသည္။သူမကို္လိုိးေနတဲ့သူ႔လီးႀကီးက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔သူမကိုေကာင္းေစလာပါေတာ့သည္။ေကာင္းလွတဲ့အထိအေတြ႔ အ၀င္အထြက္ေတြေၾကာင့္ႏွစ္ေယာက္သားရဲ႕ ႐ိုးတြင္းခ်င္ဆီထဲက အားေတြကုန္ခမ္းသြားသလိုခံစားသြားရကာ ကာမပန္းတိုင္ဆီအေရာက္လွမ္းလိုက္ၾကပါေတာ့သည္။