လစ္မစ္

" လစ္မစ္ " (ဇာတ္လမ္းရွည္ စ / ဆုံး)


“အင္း အခုေခတ္က ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားၿပီကြ”
ယမင္း တေယာက္ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ေျပာလိုက္သည့္ စကားတပိုင္းတစ အိမ္ေနာက္ဖက္ဝရံတာမွ ၾကားလိုက္ရသည္။ သူ႔ေယာက္်ား ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ႏွင့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းအရင္း ေက်ာ္မင္းသန္း တို႔ အိမ္ေနာက္ဖက္ဝရံတာ က ကုလားထိုင္ေတြမွာ ထိုင္လို႔ ဘီယာေသာက္ရင္း စကားေျပာေနၾကသည္။ ယမင္းက ေရခဲသေသတၱာထဲမွ ဘီယာပုလင္းသုံးလုံးကို ဆြဲထုတ္လာရင္း သူတို႔ စကားဝိုင္းသို႔ ဝင္လိုက္ေလသည္။

“ဘာေတြ ေျပာင္းလဲ သြားတာလဲ ကိုကို”

“ဟား အေတာ္ပဲ ဘီယာကုန္သြားတာနဲ႔”

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က ယမင္းရဲ့ ေမးခြန္းကို မၾကားခ်င္ဟန္ေဆာင္ၿပီး သူ႔လက္ထဲက ပုလင္းခြံကို ေအာက္ခ်လိုက္ကာ ယမင္းဆီမွ ဘီယာတလုံးကို လွမ္းယူလိုက္ေလသည္။

“ကဲ ဒါကေတာ့ ငါ့ရဲ့ အိပ္မက္နတ္သမီးေလးပဲ၊ ငါတို႔ ေသာက္စရာကုန္သြားတာနဲ႔ အခ်ိန္မွီဘီယာတန္းၿပီးလာပို႔တာပဲေလ ဟဲဟဲ”

“ကိုကို က အဲလိုမ်ိဳး မိန္းမကို သိပ္ေျမႇာက္ေျပာတတ္တာေလ. ဟြန္း...ရြတ္...”

ယမင္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ ပါးကို ရြတ္ကနဲနမ္းၿပီး ဘီယာပုလင္းကို လွမ္းေပးလိုက္သည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းကိုလည္း ဘီယာတလုံးလွမ္းေပးလိုက္သည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းက ျပဳံးျပရင္း ဘီယာကို လွမ္းယူကာ ယမင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ လို႔ ရည္ရည္မြန္မြန္ပင္လွမ္းေျပာလိုက္သည္။
ေက်ာ္မင္းသန္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ရဲ့ အရင္းႏွီးဆုံး သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ျဖစ္သည္။ ယမင္းက ေက်ာ္မင္းသန္းကို သိသည္မွာ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ႏွင့္ လက္ထပ္ၿပီး ဒီပင္လယ္ျပာၿမိဳ႕ေလးသို႔ ေျပာင္းလာသည့္အခ်ိန္ကထည္းက ျဖစ္ေလသည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းအတြက္ သူတို႔ အိမ္မွာ စားအိမ္ေသာက္အိမ္တခု ျဖစ္ၿပီး အျမဲတမ္းလိုလို ဝင္ထြက္ သြားလာၿပီး တခါတေလ ညအိပ္ညေန ေနတတ္သည္မွာ မဆန္းေတာ့ၿပီ။ ပုံမွန္အားျဖင့္ေတာ့ သူ႔ ရီးစားတေယာက္ႏွင့္ ကြဲတိုင္း အရက္လာေသာက္ၿပီး ညအိပ္ေလ့ရွိေလသည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းမွာ ခုထိလူပ်ိဳႀကီး ျဖစ္ကာ ရီးစား မ်ားသူလည္း ျဖစ္ေလသည္။ ပုံမွန္အားျဖင့္ သူ႔ ရီးစားသက္တမ္းမ်ားမွာ တႏွစ္ေက်ာ္ထိ ခံခဲေလသည္။ အျမဲတမ္းလိုလို တခုမဟုတ္တခု ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ျပတ္သြားၾကတာ မ်ားေလသည္။

“ခေလးေတြ သြားပို႔ေပးတာ ေက်းဇူးပါပဲ အခ်စ္ေရ၊ ဘာထူးေသးလဲ”

ဒီတခါ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ေျပာလိုက္တာ တကယ့္ကို ေက်းဇူးတင္တဲ့ အသံမို႔ ယမင္းလည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပဲ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။

“အင္း ဘာမွ ေတာ့ မထူးပါဘူး၊ သူတို႔ ၾကည့္ရတာ အဖိုးအဖြား နဲ႔ သြားေနရမွာ ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့ပုံပဲ”

“မင္း ငါလာမယ္ဆိုလို႔ ခေလးေတြကို တျခားပို႔လိုက္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ မ်ိဳးေသာ္္”

“ဟားဟား.. မင္းကို စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တာပါကြာ၊ မင္း စိတ္ညစ္ေနတုန္း ငါ့ခေလးေတြ ရဲ့ ေမ်ာက္ရႈံးေအာင္ ေဆာ့ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ထိန္းမနိုင္သိမ္းမရတာေတြ ေၾကာင့္ ပိုစိတ္ညစ္ၿပီး၊ မိသားစု ဘဝ ကို စိတ္ညစ္၊ ဓါတ္ေတြပ်က္ မသြားေစခ်င္ပါဘူး”

ယမင္းက လည္း ဝင္ေျပာလိုက္သည္။

“က်မကလည္း အခြင့္ၾကဳံတိုင္း အေမအျဖစ္ က ခနတျဖဳတ္အနားယူခ်င္ေနတာပါရွင္၊ တကယ္ေတာ့ က်မ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဒီည အျပင္ထြက္မလို႔ ခ်ိန္းထားတာ၊ အေတာ္မ်ားမ်ားက ခေလးေတြ ေနမေကာင္းတာနဲ႔ အလုပ္ေပၚတာနဲ႔ မအားတာနဲ႔ အစီအစဥ္ပ်က္သြားတာ”

“ေအာ္ ခုေတာ့ မယမင္း ပ်င္းေနရၿပီေပါ့”

“ရပါတယ္၊ အဟီး။ ေဆာရီး ယမင္းေၾကာင့္ ခုေတာ့ ရွင္တို႔ ေယာက္်ားေလး ႏွစ္ေယာက္ထဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပါက္ကရေျပာ လို႔ရေတာ့ဘူး ျဖစ္သြားတာေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ က်မက လည္း ရွင္တို႔ ေဘာ္ဒါ ေယာက္်ားေလး တေယာက္လို ဟန္ေဆာင္နိုင္ပါတယ္ အားမနာတမ္းေပါ့”

ယမင္းက ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ေယာက္်ားေလး တေယာက္ဟန္ပန္ျဖင့္ ဘီယာပုလင္းကို ေမာ့ခ်လိုက္ရာ ပါးစပ္မွ လၽွံထြက္က်ရင္း သူ႔တီရွပ္ေပၚသို႔ ဘီယာအခ်ိဳ႕ ဖိတ္စင္က်သြားေလသည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ေရာ ေက်ာ္မင္းသန္းပါ ယမင္း အျဖစ္ကို ၾကည့္ရင္း ရီေမာလိုက္ၾကသည္။

“မိုက္တယ္ အခ်စ္၊ ကိုကို သြားရည္ခံ ပိတ္စ ဝတ္ေပးရမလား အဟီးး”

“ဟာ”

ယမင္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ေနာက္တာကို မရီနိုင္၊ သူ႔တီရွပ္ေပၚမွ ဘီယာစိုသြားေသာေနရာကို လက္ျဖစ္ပြတ္လိုက္ရာ၊ သူေရႊရင္ ထြားထြား အစုံက လႈပ္ခါယမ္းသြား၏။ အဲဒါကို အမ်ိဳးသား ႏွစ္ေယာက္စလုံးက စူးစိုက္ၾကည့္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတာႏွင့္ သူ႔တီရွပ္ကို လက္ျဖစ္ ညႇပ္ကာ ဘီယာအစိုႏွင့္ သူ႔ရင္ဘတ္မကပ္ေနေစရန္ ဆြဲမ ထားလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ စကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းလိုက္သည္။

“ဒါနဲ႔ ေနပါအုန္း၊ ခုနက က်မ ဝင္လာတုန္းက ဘာေတြ ေျပာေနၾကတာလဲ”

“ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္တို႔ ေျပာေနၾကတာ၊ က်ေနာ္ က ရီးစားတေယာက္ကို ေရရွည္ထိန္းထားနိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္း မရွိဘူး ျဖစ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းပါ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ညံ့ဖ်င္းတယ္လို႔ ခံစားေနရတယ္ေလ”

ေက်ာ္မင္းသန္းက လက္ထဲက ဘီယာခြက္ကို လက္က်န္ရွင္းသလို အၿပီးေမာ့ခ်ျပစ္လိုက္သည္။

“အင္း ဒီတေယာက္နဲ႔က ဘာျဖစ္တာလဲ”

ယမင္းက ေက်ာ္မင္းသန္း ၏ ေနာက္ဆုံးရီးစား ေကာင္မေလး နာမည္ကို မမွတ္မိေတာ့ ျခဳံငုံလိုက္သလိုျဖင့္ ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ အားနာသြားၿပီး။

“ဘယ္သူလည္း သူ႔နာမည္က ခ်ိဳသဲ လား”

“ခ်ိဳမာပါ….. ဘာျဖစ္မွန္းေတာင္ အတိအက်မသိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ၊ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က အျမဲတမ္းလိုလို ဘာမဟုတ္တဲ့ အျငင္းအခုန္ေလးေတြကေနစၿပီး စကားမ်ားေနၾကရတယ္၊ က်ေနာ္ထင္တာကေတာ့ အသက္ျခင္းကြာေနတာက အဓိက ျပႆ နာပဲ ထင္ပါတယ္”

“ဟုတ္တယ္ မင္း ခေလးေတြ မုန႔္ေပးႀကိဳက္တဲ့ အလုပ္ကို စြန႔္သင့္ေနၿပီ၊ အဲေကာင္မေလးက ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္လဲ ၂၂ လား”

“၂၄ ပါကြာ၊ တကယ္က တဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ ဆိုတာ သိပ္အကြာလွႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ဒါေပမဲ့ သူက သူ႔အသက္နဲ႔ လိုက္ေအာင္မရင့္က်က္ေသးပဲနဲ႔ ခေလးဆန္လြန္းတယ္လို႔ ငါထင္တယ္”

ယမင္းက လည္း ဝင္စပ္စုလိုက္သည္။

“ဘာျဖစ္လို႔လည္း ကိုေက်ာ္မင္းသန္း ရဲ့”

“အင္း အဲဒါေပါ့ က်ေနာ္ မ်ိဳးေသာ့္္ကို ေျပာေနတာ မယမင္း ဝင္မလာခင္ေလးပဲ၊ ခ်ိဳမာက အျမဲတမ္း အရာရာတိုင္းမွာ ဝန္တို တတ္တယ္၊ ၾကာလာေတာ့ အဲဒီဒဏ္ကို က်ေနာ္မခံနိုင္ေတာ့ဘူးေလ”

“ဟုတ္ပ အဲဒါကို ကိုကိုတို႔ ျငင္းေနၾကတာ၊ လူေတြက အသက္ႀကီးလာတာနဲ႔ အမၽွဝန္တိုစိတ္ေတြ နည္းလာတယ္ ဆိုတာကို”

ယမင္းက သူ႔ေယာက္်ားကို မ်က္ခုံးပင့္ၾကည့္ၿပီး ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။

“လူေတြ၊ ဆိုတာ ဘယ္လူေတြကို ေျပာေနတာလဲ”

“အင္းပါကြာ အင္းပါ၊ ထားပါေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပဲ ေျပာတယ္ပဲ ထားပါေတာ့၊ ကိုကို က အသက္ရလာေတာ့ ဝန္တိုတာေတြ ေလၽွာ့လာတယ္လို႔ ေျပာတာပါ”

“ဟုတ္လို႔လား ကိုကို”

“ထင္တာပဲ၊ မဟုတ္လို႔လား”

“မသိဘူးေလ၊ ဟုတ္ရင္ဟုတ္မွာေပါ့”

ယမင္းက သူ႔ေယာက္်ားကို ေငါ့ေတာ့ေတာ့ ေျပာရင္း ဘီယာပုလင္းကို ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ ဒီတခါေတာ့ မဖိတ္ေအာင္ သတိထားၿပီး ေမာ့လိုက္သည္။
ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က မခံခ်င္သလိုျဖင့္။

“ယမင္းက လည္းကြာ၊ ကိုကို႔ ကိုခုထိမသိေသးဘူးလား၊ ဆိုၾကပါစို႔ အခုညလိုမ်ိဳးေပါ့ကြာ၊ ယမင္းက ယမင္းသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အျပင္ထြက္မယ္ ေလၽွာက္သြားမယ္၊ ကလပ္ေတြသြားမယ္၊ ကိုကို ဘာေျပာလည္း၊ မသြားနဲ႔ လို႔ တခြန္းမွ မေျပာဖူးဘူး၊ သြားၾကဖို႔ေတာင္ တိုက္တြန္းေပးေသးတယ္မဟုတ္လားလို႔”

ယမင္းက ဘာမွ ျပန္မေျပာေသးပဲ သူ႔ေယာက္်ားကို သူခပ္တည္တည္ျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္၊ သူ႔ေယာက္်ား နည္းနည္း မူးေနၿပီ ဆိုတာသူသိသည္၊ အဲလို မူးၿပီး ရစ္လာတာကို သူႀကိဳက္သည္၊ အဲလို အခ်ိန္မွာ သူ႔ကို မခံခ်င္ေအာင္ ေျပာၿပီး သူ႔ဆီက စကားအမွားေတြ ထြက္လာမွာကို ယမင္း က ေမၽွာ္လင့္ေနသည္။ ယမင္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ ကို တကယ္ခ်စ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က သူ႔ကိုယ္သူ အထင္ႀကီးလြန္းသည္ဟု တခါတေလထင္မိသည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ အမွား လုပ္မိတာမ်ိဳးကို ေထာက္ျပရတာ သူအလြန္ေပ်ာ္မိသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မူးလာၿပီ ဆိုရင္ သူ႔ကို မခံခ်င္ေအာင္ ဆြေပးတတ္သည္။

“ေနာက္ ယမင္း က အဲလို ကိုကိုမပါပဲ အျပင္ထြက္မွာ ကို အပ်ံစား၊ ဆက္ဆီ အဝတ္အစားေတြ ဝတ္သြားလည္း ကိုကို ဘယ္တုန္းက ဘာေျပာဖူးလို႔လဲ”

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က စကားဆက္ေျပာလာသျဖင့္ ယမင္းကလည္း ျပန္ေငါ့ေလသည္။

“ေအာ္ ေအာ္ ကိုကိုက လူႀကီးလူေကာင္းေပါ့ေလ၊ အဲေတာ့ ကိုကိုက အဲလို မနာလိုဝန္တို ျဖစ္တတ္တဲ့ ေယာက္်ား ငတုံး မဟုတ္ဘူး ဆိုတဲ့ ဆုတံဆိပ္ မ်ိဳးကို ရခ်င္လို႔လား”

“ဟုတ္ပါဘူး ကြယ္ အခ်စ္ ကလည္း၊ ကိုကိုက အရင္တုန္းက လို သဝန္တိုတာမ်ိဳး မရွိေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုလိုတာပါကြယ္”

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က သူတို႔ ျငင္းခုန္ေနတာကို အဆုံးသတ္ခ်င္လာသျဖင့္ ေလသံကို ခ်ကာ ေျပာလိုက္သည္။

“ ေအာ္ တကယ္လား၊ ဒါနဲ႔ ေနပါအုန္း ကိုကိုက ဘာကို သဝန္မတိုျဖစ္ရတာတုန္း၊ ဘာေတြကို ေတြးေနလို႔လဲ၊ ကိုကို မပါပဲ နဲ႔ ယမင္းက အျပင္ကို ထြက္သြားရင္ ဘာေတြ ျဖစ္ေနမယ္ဆိုၿပီး ေတြးေနလို႔ ဘာကို သဝန္တိုျဖစ္ရမဲ့ ဟာကို သဝန္မတိုဘူးလို႔ ေျပာေနရတာလဲ”

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းဘက္ကို တခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး၊

“ကိုကို တို႔ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ေနာက္က်မွ ေျပာၾကရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ကြာ”

“ေအာ္ ခုမွ ကိုကိုက ဘာလို႔ ခုမွ ရွက္သြားရတာလဲ၊ ခုနတုန္းကေတာ့ ကိုကို႔သူငယ္ခ်င္းေရွ႕မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ငါက သဝန္မတိုတတ္ဘူးေလး ဘာေလးနဲ႔ ႂကြားဝါေနၿပီးေတာ့”

“ကဲကြာ ဒါဆိုလဲ ေျပာမယ္၊ ကိုကို ဘာေတြးလဲ ဆိုတာ၊ ကိုကို ထင္တာကေတာ့ အခ်စ္ က ကလပ္သြားရင္ တျခားဘဲေတြနဲ႔ ကမယ္၊ က်ဴမယ္ ကြာ၊ အခ်စ္ က သူမ်ားေတြ ဂ႐ုစိုက္တာ၊ အသိအမွတ္ျပဳတာကို ခံခ်င္တယ္ကြာ၊ အဲလို သူမ်ားေတြက ယမင္းကို အသိအမွတ္ျပဳ ဂ႐ုစိုက္ၾကရင္ အခ်စ္ က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဆက္ဆီျဖစ္တယ္လို႔ ထင္တယ္ကြာ၊ ဒါေတြကို ကိုကိုက ခြင့္လြတတယ္ကြာ၊ သဝန္မတိုဘူးကြာ၊ ကဲ အဲဒါက ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူးလား”

“ အို အဲဒါကေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ ယမင္းက ကိုကို မနာလို ရမဲ့ ဟာမ်ိဳးေတြ လုပ္ေနလို႔လား ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိပ္မတင္ခ်င္ပါနဲ႔ေလ”

“ ေအာ္ ဒါဆိုရင္ အခ်စ္ က တခါဆို တခါမွ တျခားဘဲေတြနဲ႔ မက်ဴဖူးဘူးလား”

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က မခံခ်င္စိတ္ျဖင့္ ခံစစ္ကေန တိုက္စစ္ ကို ေျပာင္းလိုက္သည္။
ယမင္းက ႏူတ္ခမ္းကို တြန႔္လိုက္သည္၊ သူက အေသးစိတ္ဘာကိုမွ ေျပာခ်င္စိတ္မရွိေပ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူက အျပစ္ကင္းစင္ေအာင္ တတ္နိုင္သမၽွ ေနခဲ့ေပမဲ့၊ တျခား ေယာက္်ားသားမ်ားရဲ့ ဂ႐ုစိုက္မႈကိုေတာ့ စိတ္ထဲ သာယာမိတာအမွန္ပင္။ အခု သူ႔ေယာက္်ားက ေပၚတင္ႀကီး ေျပာေနတာ ခံရေတာ့ စိတ္ထဲက ေဒါသျဖစ္မိေပမဲ့ တခ်ိန္ထဲမွာ ပဲ ထူးထူးဆန္းဆန္း ကာမဆႏၵ နည္းနည္းထလာသလိုလည္းျဖစ္မိသည္။ ဒီျငင္းခုန္ေနမႈကို ေလာေလာဆယ္ ခနရပ္ထားလိုက္ၿပီး ေနာက္အခ်ိန္ရမွ သူ႔ေယာက္်ားကို ျပန္အစေဖၚၿပီး ျပႆ နာရွာလိုက္အုန္းမည္ဟု ေတြးလိုက္သည္။

အဲလို ခနတာ ၿငိမ္ေနၾကတုန္းမွာပဲ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က မီးေလာင္ရာေလပင့္ စကားကို ျပန္စလိုက္သည္။

“မင္း အဲလို ပါတီေတြ ကလပ္ေတြက အိမ္ကို ျပန္လာတဲ့ ညေတြဆိုရင္ တအားကို ထႂကြၿပီးေတာ့ အရည္ေတြ ရႊမ္းေနတာကေတာ့ ေသျခာတာပဲ”

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္တေယာက္ သူ႔ပါးစပ္က အဲဒီစကားထြက္သြားၿပီးမွ အႀကီးအက်ယ္ေနာင္တရသြားၿပီ ဆိုတာ သူ႔ပါးစပ္ဟသြားတာနဲ႔၊ မ်က္ႏွာအေနအထားနဲ႔ကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ ယမင္း သိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဒါမ်ိဳး စကားကိုေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လႊတ္ေပးလို႔ မရဘူး မဟုတ္လား။

“အဲဒါက ဘာစကားလဲ”

“ဟုတ္ပါဘူး၊ ကိုကို က အဲလို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး”

“ ကိုကို ဆိုလိုတာက ယမင္းက အျပင္ထြက္ ကလပ္ေတြသြား၊ တျခားေယာက္်ားေလး ေတြနဲ႔ အရည္စိုလာတဲ့ အထိေလာက္ ကျမင္းၿပီး ေနာက္ဆုံးက်မွ အိမ္ကြင္းမွာ လာဂိုးအသြင္းခံတယ္ေပါ့ေလ၊ အဲလိုလား”

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္တေယာက္ ယမင္းကို ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ ၾကည့္ေနမိသည္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘယ္လိုျပန္ေျပာရမလဲ ဆိုတဲ့ စကားလုံးေတြကို အျမန္စဥ္းစားေနသည္။

“အဲလိုမ်ိဳး ပဲ ကိုကို ေတြးေနတယ္မဟုတ္လား”

ယမင္းက အရွိန္မသတ္နိုင္ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ကို ဖိေျပာမိေနျပန္ပါသည္။

“ ကိုကို ထင္တာက ယမင္းက အျပင္ထြက္ၿပီး ခပ္နန႔္နန႔္ ေကာင္မေတြလို၊ ဘဲတကာနဲ႔ လိုက္က်ဴေနတယ္ေပါ့၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုပဲ အျပင္မွာကဲကဲ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဒီကမၻာေပၚမွာ ယမင္းကို စိတ္ေက်နပ္မႈအျပည့္ေပးနိုင္တဲ့ တေခ်ာင္းထဲေသာ လီးပိုင္ရွင္ဆီ ျပန္လာခဲ့ရင္ ၿပီးေရာ ဆိုတဲ့ သေဘာလား”

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ စကားတလုံးမွ မေျပာနိုင္ေတာ့ေျခ။ သူၾကည့္ရသည္မွာ စိတ္ရႈတ္ေထြးေနၿပီး သူေျပာမိသည္ကို ေနာင္တ ရေနသည့္ပုံေပါက္ေနသည္၊ ဒါေပမဲ့ စိတ္ဝင္စားေနပုံလည္းေပါက္ေနသည္။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ေတာ့ ယမင္းစိတ္ထဲမွာက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္တေယာက္ သူ႔အေပၚယုံၾကည္မႈရွိသည္ဆိုတာကို သူသိသည္။ သူ႔ကြယ္ရာမွာ ယမင္းတေယာက္ ေပါက္ကရ ေလၽွာက္လုပ္ေနမယ္လို႔ သူတြက္ဆထားမည္မဟုတ္မွန္းလည္း ယမင္းသိသည္။ သို႔ရာတြင္ သူ႔စကားအရာက ယမင္းတေယာက္ ေယာက္်ား ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ကဲခ်င္လၽွင္ ကဲလို႔ ရသည္ဆိုေသာ သေဘာမ်ိဳးသက္ေရာက္ေနသည္မဟုတ္လား။ အဲဒီအခ်က္က ယမင္းရဲ့ ေသြးေၾကာေတြကို လႈပ္ရွားေနသည္။ ေဒါသ ႏွင့္အတူ ကာမဆႏၵေတြပါ တခ်ိန္ထဲ နိုးႂကြားလာခဲ့ရသည္။

“ကိုကိုမွားသြားတယ္ အခ်စ္ရယ္၊ ကိုကို အဲဒီသေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး”

ေက်ာ္မင္းသန္း မေနတတ္ေတာ့ေပ၊ သူမ်ားလင္မယားၾကား ဘာဝင္ေျပာရမွန္းလည္းမသိ။

“ငါ အထဲကို ခနသြားလိုက္အုန္းမွ ထင္တယ္၊ မင္းတို႔ခ်င္းေျပာစရာရွိတာေတြ ဆက္ေဆြးေႏြးၾကကြာ”

“ ဟာ မလိုပါဘူး ကိုေက်ာ္မင္းသန္းရယ္၊ ယမင္း အခု ေရသြားခ်ိဳး ၿပီး စိတ္ကို နည္းနည္း ျပန္ေလၽွာ့လိုက္အုန္းမယ္၊ ရွင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္က ေခတ္ကာလ ေယာက္်ာသား ေတြ ဆိုေတာ့၊ ယမင္း ေရသြားခ်ိဳးေနတုန္းမွာ ညေနစာ ျပင္ထားေပးၾကပါလား”

“အို လုပ္ေပးမွာေပါ့ အခ်စ္ရယ္၊ စိတ္ခ်”

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ အခုမွ အလုံးႀကီးက်သြားသလို ဝမ္းသာအားရျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ ယမင္း အိမ္ထဲ ဝင္လာေတာ့ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္တေယာက္ ေက်ာ္မင္းသန္းကို ေတာင္းပန္ေနတာ ၾကားလိုက္ရသည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းက၊

“ေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူးကြာ၊ ငါက လင္မယားေတြ အဲလို ျငင္းခုံရန္ျဖစ္ၾကတာကို ေတြ႕ရရင္၊ ငါ့ကိုယ္ငါ လူပ်ိဳႀကီးဘဝ ဘယ္ေလာက္ေအးခ်မ္းလဲ ဆိုတာကို ပိုၿပီး ပီပီျပင္ျပင္ ခံစားခြင့္ရတာေပါ့ကြာ၊ ဟဲဟဲ”

ယမင္းက ေရခ်ိဳးဖို႔ အေပၚထပ္ကို အေျပးေလး တက္လာခဲ့ပါသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းမဝင္ခင္ အိပ္ခန္းထဲမွာ အဝတ္အစားေတြ ၾကမ္းေပၚပုံခၽြတ္ခ်လိုက္ၿပီး ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ထဲ က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပီတိေလးနဲ႔ ၾကည့္လိုက္မိပါသည္။ အသက္ သုံးဆယ့္ေလးႏွစ္ အရြယ္၊ ခေလးႏွစ္ေယာက္အေမအတြက္ကေတာ့ အရမ္းကို မိုက္ေနေသးတဲ့ ေဘာ္ဒီမဟုတ္လား။အင္းေပါ့ နို႔ေတြက အပ်ိဳဘဝတုန္းကေလာက္ေတာ့ တင္းတင္းရင္းရင္းႀကီး ေကာ့ေထာင္မေနေတာ့ေပမဲ့၊ ေပ်ာ့့လည္းမသြားေသးပါဘူး၊ တင္းတင္း လုံးလုံးေလးနဲ႔ နို႔သီးေခါင္းေလး နည္းနည္းတုတ္လာေလာက္ပါ။ နို႔အုံကလည္း ပိုထြားလာတာအခုဆိုရင္ ဘရာဆိုရင္ စီကပ္ပ နဲ႔ ဒီကပ္ပ ၾကားထဲမွာေရာက္ေနၿပီ။ ဒီေရႊရင္ အစုံကေတာ့ သူနဲ႔ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္တို႔ႏွစ္ဦးစလုံးရဲ့ ခံစားမႈေကာင္းေလးေတြကို ရေစတဲ့ အရာေတြေပါ့။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ကလည္း အဲဒီ ေရႊရင္အစုံကို ဆုပ္ကိုင္ ေဆာ့ကစား၊ ဆုပ္ႏွယ္ စို႔ ေပးရတာကို ႀကိဳက္ႏွက္သက္သလို၊ သူအဖို႔က လည္း အရသာ အေၾကာေပါင္းစုံ စုေနသလိုပဲ၊ ထိလိုက္တာနဲ႔ ခံစားမႈ ဒီလွိုင္းေတြ တက္ႂကြ တတ္တဲ့ ေနရာေလးပါ။ တျခား တစိမ္းေယာက္်ားေလးေတြရဲ့ မ်က္လုံးေတြ စိတ္ေတြကိုလည္း ဆြဲေဆာင္နိုင္ခဲ့ တဲ့ အရာေတြပါ။

သူ႔ေယာက္်ားနဲ႔ ျငင္းခုံခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ျပန္စဥ္းစားလိုက္မိတာနဲ႔ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ေဒါသစိတ္ထက္ ရမက္ဆႏၵစိတ္ေတြက ပိုလာတာကို သတိထားမိျပန္ပါသည္။

ယမင္းက အခုလို ခေလးေတြ အိမ္မွာ မရွိတဲ့ ညလိုမ်ိဳးမွာ အခြင့္အေရးတရပ္အေနနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မိခင္တေယာက္ဆိုတဲ့ အေတြးေတြကို ေမ့ေပ်ာက္ထားလိုက္ခ်င္ပါသည္။ သူ႔ကိုယ္သူလည္း ဒီလိုမ်ိဳးေလးေတာ့ တခါတေလ ဇိမ္ခံသင့္တယ္လို႔ ေတြးရင္း သူ႔ကိုယ္လုံးကို ေရပန္းေအာက္မွာ ဆပ္ျပာျမဳပ္ေတြနဲ႔ ဇိမ္ခံပြတ္ ေပးေနမိသည္။ ယမင္းက ေပါင္ခြစုံၾကားကို စမ္းမိေတာ့ အေမႊးေလးေတြ နည္းနည္းေတာ့ ညႇပ္ရအုန္းမယ္လို႔ ေတြးမိၿပီး ေရပန္းခနရပ္၊ ဘီရိုထဲက အေမႊးရိပ္ကိရိယာေလး ကို ဆြဲထုတ္လိုက္ကာ အဖ်ားအနား နည္းနည္းတိလိုက္ပါသည္။ ခါတိုင္း သူ႔ မိန္းခေလးသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အျပင္ထြက္ သြားလည္ခါနီးတိုင္းမွာ သူလုပ္ေနၾကကိစၥတခုပါ၊ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သူ႔ေယာက္်ား ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က လြဲလို႔ ဘယ္သူမွ လည္း ျမင္ရတာ မဟုတ္ေပမဲ့ သူ႔ကိုယ္သူ ဆက္စီက်တယ္လို႔ စိတ္ထဲ ျဖစ္ေပၚလို႔ လုပ္ေနမိတာပဲျဖစ္ပါသည္။ အခုညလည္း ဘယ္မွ မသြား အိမ္မွာပဲ ေနမွာ ျဖစ္ေပမဲ့ လုပ္ေနၾကလို႔ ျဖစ္ေနတာရယ္၊ အရမ္းကို စိတ္မြန္းက်ပ္မႈ၊ စိတ္ဖိအားေတြ မ်ားတဲ့ အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ မိခင္တဦး၊ အမ်ိဳးသမီး တဦး မို႔ သူ႔ကိုယ္သူ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ လုပ္ေနမိတာလည္းျဖစ္မွာပါ။

ၿပီးေတာ့မွ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ က်န္ေနေသးတဲ့ ဆပ္ျပာျမဳပ္ေတြ စင္ေအာင္၊ ေရပန္းေအာက္ ျပန္ဝင္လိုက္ပါသည္။ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္တိညႇပ္ထားတဲ့ အေမႊးပုံပုံေလး ေပၚ ေခါင္းေလၽွာ္ရည္နည္းနည္းထည့္ပြတ္ေပးရင္းက သူ႔ကိုယ္သူ ကာမဆႏၵေလး အနည္းငယ္နိုးႂကြားေနတာကို သတိထားမိပါသည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ႏွင့္ ျငင္းခုံခဲ့သည္မ်ားက လည္း တစိတ္တပိုင္းေတာ့ ပါပါလိမ့္မည္။ ယမင္းက တျခားေယာက္်ားေလး ေတြနဲ႔ က်ဴ တာကို သူတကယ္ပဲ ဘယ္လိုမွ မေနဘူးလား၊ တကယ္လို႔ ယမင္းက က်ဴတဲ့ အဆင့္ထက္ ပိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ေရာ။ ယမင္းတေယာက္ သူ႔ေခါင္းထဲမွာ မဟုတ္က ဟုတ္က ပုံရိပ္ေတြကို ေတြးရင္း နဲ႔ ပိုၿပီး ဖိန္းတိမ္းရွိမ္းတိမ္း ျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ေခါက္သံထြက္ေပၚလာပါသည္။ သူ႔တို႔ အိမ္မွာ ပုံမွန္က ကိုယ့္မိသားစုႏွင့္ကိုယ္မို႔ တံခါးကို ကလန႔္ခ်ေလ့မရွိပါ။ အထဲမွ မီးဖြင့္ထား ေရသံၾကားလၽွင္ တေယာက္ေယာက္ရွိေနသည္ဟု သိထားၾကၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယမင္းက ေရပန္းကို ပိတ္လိုက္ၿပီး လွမ္းေမးလိုက္ပါသည္။

“ဘယ္သူလဲ”

သို႔ေသာ္ ႐ုပ္တရက္ ေခါင္းျပဴလာေသာ ေက်ာ္မင္းသန္းကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ယမင္း႐ုပ္တရက္ လန႔္သြားၿပီး နံရံမွ မ်က္န်ာသုတ္ပုဝါတခုကို လွမ္းဆြဲၿပီး သူ႔ရင္ဘတ္ေရွ႕မွာ လက္ျဖင့္ ကိုင္ဖိထားလိုက္ပါသည္။

“ခင္ဗ်ား လုံလုံျခဳံျခဳံလား”

ကိုယ့္ရဲ့ ေရႊရင္အစုံကို သဘက္ႏွင့္ကာထားၿပီးၿပီမို႔ ယမင္းက၊

“ဟုတ္ကဲ့ “

လို႔ အေျဖေပးလိုက္မိပါသည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းတေယာက္ သူ႔လက္တဖက္ျဖင့္ မ်က္လုံးမ်ားကို ဖုံးကာ တဘက္က ဝိုင္တခြက္ကို ကိုင္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းဝင္လာတာကို ယမင္းတေယာက္ တအံတၾသေတြ႕လိုက္ရပါသည္။ ေနာက္ေတာ့ ယမင္း ဆီသို႔ ဝိုင္ခြက္ကို ကမ္းေပးလိုက္ရင္း၊

“မ်ိဳးေသာ္္က ေပးခိုင္းလိုက္လို႔၊ သူက ညစာအတြက္ ျပင္ဆင္ေနလို႔ မအားလို႔တဲ့ အဲဒါေၾကာင့္”

“ေအာ္ ဟုတ္လား”

ယမင္းက ေခါင္းထဲအေတြးမ်ိဳးစုံႏွင့္ စကားကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေျပာလိုက္မိသည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က တကယ္ပဲ အလုပ္မ်ားေနတာလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ အဲဒါက အေၾကာင္းျပေကာင္းဖို႔သက္သက္လား၊ ယမင္းႏွင့္ စကားမ်ားၿပီး ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ က ယမင္းသူ႔အေပၚမွာ စိတ္ခုေနမွာကို စိုးလို႔လာေခ်ာ့ခိုင္းတာလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ တျခား အမ်ိဳးသားတဦး နဲ႔ ယမင္း ေရခ်ိဳးခန္းတခုထဲ အတူရွိေနတာကိုေတာင္ သူမနာလို မျဖစ္ပါဘူး ဆိုတာကို သက္ေသျပခ်င္တဲ့သေဘာလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ။

ယမင္းက ဝိုင္ခြက္ကို လွမ္းသူလိုက္ေတာ့ သူ႔လက္တဖက္ထဲႏွင့္ ထိန္းထားရေသာ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါက သူ႔ေရႊရင္အစုံကို လုံျခဳံေအာင္မဖုံးကာထားနိုင္မွန္းသတိထားလိုက္မိသည္။ သူက နို႔သီးေခါင္း ေနရာကိုသာ အဓိက ကာကြယ္သည့္အေနျဖင့္ ဖိကိုင္ထားလိုက္ရာ သဘက္အေပၚပိုင္းလြတ္ေနေသာ ေနရာက ေရႊရင္အစုံမွာ ပြတ္ရွအပ္ဘရာက ဖိတြန္းထားသလို လုံးႂကြ တက္ေနေလသည္။ ေနာက္ၿပီး ကမန္းကတန္း ဆြဲလိုက္ေသာ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါမွာလည္း အတိုေလး ျဖစ္ေနသျဖင့္ ေအာက္ဘက္မွာလည္း ေပါင္ခြစုံေလးကို ဖုံးကာမိ႐ုံသာသာေလးသာရွိသည္။ ေအာက္မွ ေရေဆးၿပီးစ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ေဖြးသန႔္ေနေသာ ေပါင္တန္ႀကီးႏွစ္လုံးကလည္း ဝင္းကနဲ ျဖစ္ေနသည္။ ယမင္းတေယာက္ ထိုင္ရမလို ထရမလို ကိုးလို႔ကန႔္လန႔္ အျဖစ္ဆိုးေနသည္ကို မ်က္လုံးအရသာခံၿပီး ၾကည့္ေနရင္းမွ ေက်ာ္မင္းသန္းက သူဘာမွ မျမင္သလို ခတ္တည္တည္ျဖင့္၊

“ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္ သြားလိုက္ပါအုန္းမယ္၊ မ်ိဳးေသာ္္က ေျပာတယ္ ဒင္နာက ေနာက္ ဆယ့္ငါ့းမိနစ္ ဆိုရင္ အဆင္သင့္ ျဖစ္ပါၿပီတဲ့”

“ဟုတ္ကဲ့ က်မ ခနေနရင္ ဆင္းလာခဲ့ပါ့မယ္”

ယမင္းကလည္းအလိုက္သင့္ျပန္ေျပာလိုက္ေလသည္။ ေက်ာ္မင္းသန္း အျပင္ျပန္ထြက္သြားၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ျပန္ပိတ္ေပးသြားေတာ့ စိတ္ထဲမွာ မေက်နပ္သလိုလို၊ စိတ္ပ်က္သြားသလိုလိုေတာင္ ျဖစ္မိေနသည္။ တကယ္က ေက်ာ္မင္းသန္းက ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းၿပီး ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ အခ်ိဳးအဆစ္ေျပျပစ္သူျဖစ္သည္။ သူ႔က်န္းမာေရး သူ႔ကိုယ္လုံးကို ေတာ္ေတာ္ဂ႐ုစိုက္သူ ျဖစ္မွန္း ျမင္ရတာႏွင့္ကို ယမင္း ေျပာနိုင္ေလသည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ႏွင့္ ေက်ာ္မင္းသန္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးမွာ ပုံမွန္ အမ်ိဳးသားမ်ားၾကားမွာ အရပ္ျမင့္သူေတြလို႔ ေျပာနိုင္ေလာက္ေအာင္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္ရွိၾကသူေတြ ျဖစ္ၾကသည္။ ယမင္းက သူ႔ေယာက္်ားကို တကယ္ခ်စ္ၿပီး တခါမွလည္း သစြာေဖါက္ဖ်က္ဖို႔လည္း မစဥ္းစားခဲ့ဘူးပါ။သို႔ရာတြင္၊ သူ႔စိတ္ကူးယဥ္အေတြးေတြ ထဲမွာ ေတာ့ ေက်ာ္မင္းသန္းက ရံဖန္ရံခါ ပါလာေလ့ရွိတတ္ေလသည္။ အဲဒီ စိတ္ကူးယဥ္အေၾကာင္းေတြကိုသာ ဖြင့္ေျပာလိုက္လို႔ကေတာ့ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ရဲ့ ငါဝန္မတိုတတ္ဘူးကြ ဆိုတဲ့ ေလသံက ဘယ္လို ေျပာင္းသြားမလဲ မသိဟုေတြးလိုက္ရင္း မ်က္ႏွာေလး ရႈံ႔မဲ့ မိေလသည္။

အဲဒီ အေတြးကေန ခုနက အျငင္းပြားခဲ့သည့္ ဝန္တိုသည့္အေၾကာင္းအေတြးဘက္ကို ဆက္သြားမိျပန္သည္။ သူ႔ေယာက္်ားက တကယ္ပဲ ေသြားရိုးသားရိုးလား၊ တကယ္ပဲ ယမင္း တခါတေလ တျခားေယာက္်ားေလးေတြနဲ႔ က်ဴတာကို သူက မကန႔္ကြက္ဘူး စိတ္ထားနိုင္တယ္ ဆိုတာတကယ္ပဲထားေတာ့၊ ဘယ္ေလာက္အထိလဲ။ ဘယ္အဆင့္အထိကို ခြင့္ျပဳနိုင္တာလဲ။ တကယ္လို႔ သူ႔ကြယ္ရာမွာ မဟုတ္ပဲ သူ႔ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ဆိုရင္ေရာ၊ ယမင္း အဲဒီကိစၥကို စူးစမ္းဖို႔ စိတ္အားထက္သန္လာသည္။ အဲဒါ ကို သူမခံနိုင္ရင္ သူအာေနတာပါဆိုတာကို ဝန္ခံလာေစရမည္ေပါ့။

ေအာက္ထပ္ကို ညေနစာ ဆင္းစားဖို႔ကို နာရီဝက္တိတိၾကာသြားရသည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က သူ႔မိန္းမ စိတ္ေျပေစဖို႔ ထမင္းစားပြဲကို အပ်ံစားျပင္ဆင္ေပးထားၿပီး ဖေယာင္တိုင္ေတြဘာေတြေတာင္ထြန္းၿပီး အလွဆင္ထားေသးသည္။ ယမင္း ႀကိဳက္တတ္မွန္းသိသည့္ သီခ်င္းသံ ညိမ့္ညိမ့္ တိုးတိုးေလးလည္း ဖြင့္ထားေပးသည္။ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ ရွပ္အက်ႌေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေဘာင္းဘီ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ႏွင့္ သားသားနားနား ဝတ္စားထားသည္။ ယမင္း ထမင္းစားခန္းထဲ ဝင္လာေတာ့ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ တိုးတိုး တိုးတိုး ႏွင့္ ေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့ ရီးစား နဲ႔ ျပတ္တဲ့ အေၾကာင္း ဆက္ေျပာေနသံၾကားလိုက္ရေသးသည္။

ယမင္း အခန္းထဲ ဝင္လိုက္တာႏွင့္ သူတို႔ စကားေျပာေနသံက တိကနဲ ျပတ္သြားေတာ့သည္။ ယမင္းက သူ႔ေယာက္်ား ရဲ့ အေျပာႀကီးခ်က္ကို မခံခ်င္လို႔ စမ္းသပ္ခ်င္တာႏွင့္ သူ႔ရဲ့ အနီေရာင္ က်ပ္က်ပ္ ညစာစားဝတ္စုံ ကို ထုတ္ဝတ္လာခဲ့သည္။အဲဒီ ဒရက္စ္ေအာက္ေျခအနားက ေပါင္လယ္နားအထိေတာင္ မေရာက္ခ်င္ေအာင္ တိုသည္။ ေနာက္ စီးလာတာကလည္း ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္၊ ယမင္းရဲ့ ေျဖာင့္စင္းၿပီး က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့ ေပါင္တန္ေျခသလုံးေတြက ဝင္းကနဲ ရွင္းသန႔္ေနသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ တုန္းက ေက်ာ္မင္းသန္းေတြ႕လိုက္ရသလိုပဲ သူ႔ရဲ့ ရင္သားအစုံအေပၚကို ေဖါင္းႂကြလာဖို႔ ပုခုံးသိုင္းႀကိဳးမဲ့ ပြတ္ရွအပ္ဘရာကိုလည္း ဝတ္ထားလိုက္ေသးသည္။ အရမ္းဟိုက္ထားတဲ့ လည္ပင္းေပါက္ေၾကာင့္ သူ႔ရဲ့ ရင္သားေျမႇာင္းက အရမ္းကို နက္ရွိုင္းလြန္းေနၿပီး ေရႊရင္အစုံက ႐ုန္းကန္ထြက္က် ေတာ့မည့္ဟန္ျဖစ္ေနေလသည္။ သူ႔ရဲ့ လည္တိုင္လွလွေလးကို ပိုၿပီးေပၚလြင္ေအာင္လည္း ဆံပင္ကို အေပၚပင့္တင္ၿပီး လွလွေလး ထုံးခ်ည္ထားလိုက္သည္။မိတ္ကပ္ပါးပါးေလးကို ခါတိုင္းထက္မြတ္ေနေအာင္ပြတ္လာၿပီး သူ႔အက်ႌအနီနဲ႔လိုက္ေအာင္ ႏူတ္ခမ္းနီ ရဲရဲကိုလည္း ဆိုးထားေသးသည္။

“အားပါး၊ အခ်စ္၊ လွလွေျခလားကြာ၊ မိုက္စ္မိုက္စ္”

“အင္းေလ၊ ခေလးေတြ အိမ္မွာ မရွိဘူး ဆိုေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး အလွျပင္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဆက္ဆီက်ေအာင္ျပင္ၾကည့္တာေလ ခစ္ခစ္”

ယမင္းက ျပန္ေျဖလိုက္ရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဝန္ခံမိလိုက္သည္ကိုလည္း သတိထားမိလိုက္သည္။ ဘဲႏွစ္ေဗြလုံးက သူ႔ကို မ်က္လုံးအျပဴးသား သြားရည္တျမႇားျမႇားႏွင့္ ၾကည့္ေနတာကို ခံေနရေတာ့လည္း ပိုၿပီးေတာ့ ဆက္ဆီ ျဖစ္လာသလို ခံစားေနရသည္။

“သိပ္မ်ားလြန္ သြားလား ကိုကို”

ယမင္းက သူ႔ေယာက္်ားကို ဟန္ပါပါ ခါးေလး ေထာက္ၿပီး ညဳတုတုေမးလိုက္သည္။

“နိုးနိုး မလြန္သြား ပါဘူး ဘယ္ကလာ၊ အရမ္းကို မိုက္ပါတယ္”

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္တေယာက္ ဗလုံးဗေထြးႏွင့္ ဘာေျပာမိမွန္းမသိ၊ သူ႔စိတ္အေတြးႏွင့္ သူ႔ပါးစပ္အေျပာကို ကိုက္မိေအာင္မနည္းလိုက္ေနရသည္။ သူ႔ၾကည့္ရတာ ေခါင္းနည္းနည္းရႈတ္ေနပုံရသည္၊ သို႔ရာတြင္ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေျပာင္းလဲသြားေသာ အရိပ္တခ်ိဳ႕ကို ယမင္း ဘာသာျပန္၍မရလိုက္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ မ်က္ႏွာအမူအယာကေတာ့ သေဘာမတူတဲ့ပုံ၊ ရွက္တဲ့ပုံေတာ့ လုံးဝမရွိ။ ေက်နပ္ေနတဲ့ပုံသာ ေတြ႕ရသည္။ ယမင္းႏွင့္ျငင္းခုန္တုန္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ေျပာဆိုခဲ့တာေတြ၊ ထဲက တခ်ိဳ႕တဝက္ကေတာ့ မွန္သည့္သေဘာမွာ ရွိေနသည္။ အဲဒါကလည္း ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က သူျငင္းခဲ့တာကို သက္ေသျပခ်င္လို႔ ဘာမွ မျဖစ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာေရာ မျဖစ္နိုင္ဘူးလား၊ ယမင္းအေနနဲ႔ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ လစ္မစ္ကို သိခ်င္ရင္ ဒိထက္ပိုၿပီး ဖိအားထပ္ေပးရမည္ဆိုတာကို ေတာ့ သိေနေလၿပီ။

ယမင္းက စားပြဲရဲ့ ထိပ္ဆုံးထိုင္ခုံမွာ ေနရာယူလိုက္သည္။၊ ယမင္း ေယာက္်ားနဲ႔ ေက်ာ္မင္းသန္းတို႔က ယမင္းရဲ့ တဖက္တခ်က္မွာ သူတို႔ခ်င္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ၾကသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ယမင္းရဲ့ ရင္သား ေျမာင္းကို ပဲ မသိမသာ ခိုးၾကည့္ေနၾကသည္။ ယမင္းက မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။ ကိုယ္ကို မသိမသာေလး ငိုက္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ ပိုျမင္နိုင္ေအာင္ေတာင္ ရွိုးေပးလိုက္ေသးသည္။ ေက်ာ္မင္းသန္း တေယာက္ အတင္းကို အိေျႏၵဆည္ကာ မၾကည့္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ခိုးခိုးၾကည့္ေနရသည္မွာ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းရွာေပမည္။ ယမင္း ေယာက္်ား ကိုပဲ အားနာ လို႔လား ယမင္းကိုပဲ အားနာလို႔လားေတာ့မသိ။ ယမင္းက ေတာ့ အဲလို အမူအယာပ်က္ေလာက္ေအာင္ ခိုးၾကည့္ေနတာကိုပဲ သေဘာက်ေနမိသည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လို႔ေတာ့ ခုထိကို သေဘာမက်သည့္အရိပ္အေယာင္မေတြ႕ရေသး။

ေက်ာ္မင္းသန္းတေယာက္ အသည္းကြဲထားသည္မွာ မၾကာေသးမို႔ စိတ္ဓါတ္က်ေနေသာ္လည္း အခုညေတာ့ ေပ်ာ္ေနပုံေပါက္ေနသည္။ ဒါကေလး ယမင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ရမည္ဟု ယမင္းကေတာ့ တြက္ေနသည္။

ယမင္းက ေက်ာ္မင္းသန္းတေယာက္ ရီးစားႏွင့္ ျပတ္သည့္ကိစၥ ဘယ္လိုလဲ ခံစားေနရတုန္းလားဟုေမးေတာ့၊ ေက်ာ္မင္းသန္းက၊

“က်ေနာ္က ဒီတေယာက္ျပတ္သြားရတာကို တကယ္တမ္း စိတ္ထဲ သိပ္မထိခိုက္ပါဘူး၊ က်ေနာ္ စိတ္ပ်က္မိတာက၊ဘာေၾကာင့္ က်ေနာ္ က အခ်စ္ေရးမွာ ကံေခရတာလဲ၊ အျမဲတမ္းအခ်ိန္တိုတိုေလး ေတြနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းသြားရတာကိုပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားမရတာ၊ အခု က အေျခက်ဖို႔ အရြယ္ေရာက္ေနၿပီေလ”

“ကိုကို သူ႔ကို အျမဲေျပာေနတာပဲ အခ်စ္ ေရ၊ မင္းကိုယ္နဲ႔ ရြယ္တူ ေတြကိုပဲ ရွာသင့္တယ္လို႔”

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က ဝင္ထည့္လိုက္သည္။

“ဟုတ္လား ကိုေက်ာ္မင္းသန္း”

ယမင္းက ေက်ာ္မင္းသန္း မ်က္ႏွာကို ျပဳံးေစ့ေစ့ျဖင့္ၾကည့္ရင္း ေမးလိုက္သည္။

“ ကိုေက်ာ္မင္းသန္းက ငယ္ငယ္ေလးေတြမွ ႀကိဳက္တတ္တာလား”

“နိုး အဲလိုလည္းမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ.”

ေက်ာ္မင္းသန္းက ယမင္းကို အေျဖေပးလိုက္ၿပီး ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ဘက္သို႔ လွည့္ကာ ဆက္ေျပာေလသည္။

“ငါက ငါတို႔ အရြယ္ဝတ္ ခတ္မိုက္မိုက္ မိန္းခေလးေတြမ်ား ရွိခဲ့ရင္ ပိုေတာင္ သေဘာက်ေသးတာေပါ့ကြာ၊ ဒါေပမဲ့ ဒါမ်ိဳး အေကာင္းဆုံးေတြက သူမ်ားေတြ လက္ဦးကုန္ၿပီေလကြာ”
ေက်ာ္မင္းသန္းက ေျပာရင္း လက္က ႐ုတ္တရက္ ယမင္းဘက္သို႔ ညႊန္လိုက္မိၿပီးမွ ခ်က္ခ်င္း သူ႔အမွားကို သိလိုက္မိၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို မ်က္ႏွာမွာ အုပ္လိုက္ရင္း၊
“ဟာ ငါဘာေတြ ေျပာလိုက္မိၿပီလဲ မသိပါဘူးကြာ ၊ ေဆာရီး အားလုံးကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ”
သို႔ေသာ္လည္း ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ႏွင့္ ယမင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္ႏွာႀကီးနီရဲၿပီး ရွက္သြားေသာ လူပ်ိဳႀကီး ေက်ာ္မင္းသန္းကို ၾကည့္ရင္း တဝါးဝါးရီေမးလိုက္ၾကေလသည္။ယမင္းက၊
“အဲဒါ မမွားပါဘူး ကိုေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့၊ ယမင္းကေတာ့ အဲလိုမ်ိဳး အသိအမွတ္ျပဳခံရတာကို ဂုဏ္ေတာင္ယူမိပါေသးတယ္၊ ကိုကိုကလည္း စိတ္ရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဟုတ္တယ္မလား ကိုကို”
“ဒါေပါ့၊ ဘာလို႔ စိတ္ဆိုးရမွာလဲ”
ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က ခပ္ျပဳံးျပဳံးေလးပ္င ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ဒီမ်က္ႏွာကေတာ့ အသိသာႀကီး ယမင္း သူ႔ကို စမ္းေနတာကို သူသိေနတယ္ ဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီး။
“ကဲေတြ႕လား ကိုေက်ာ္မင္းသန္း၊ ကိုေက်ာ္မင္းသန္းယမင္းကို ႀကိဳက္သလို ေျမႇာက္ေျပာနိုင္တယ္၊”

ေက်ာ္မင္းသန္းတေယာက္ဘာေျပာရမွန္းမသိ၊ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ကို ခြင့္ေတာင္းသလိုလို လွမ္းၾကည့္ေနသည္။

“ကိုကို႔ အတြက္ စိတ္မပူပါနဲ႔၊ ကိုကို က သဝန္မတိုတတ္ဘူးေလ၊ မွတ္မိတယ္မလား၊ ယမင္းတို႔ ဝရံတာမွာ ေျပာခဲ့ၾကတာေလ”

“ဒါေပါ့၊ ငါသဝန္မတိုပါဘူး ဟေကာင္ရ”

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က ပုခုံးႏွစ္ဘက္ကို တြန႔္ျပရင္း ဆက္ေျပာသည္။

“မင္း ငါ့မိန္းမ ကို ႀကိဳက္သေလာက္၊ ႀကိဳက္သလို ခ်ီးမြန္းေျမႇာက္ပင့္ ေျပာနိုင္တယ္၊ ငါ့စိတ္ထဲ ဘယ္လိုမွ မေနဘူး၊ ယမင္းက လည္း အဲလို မ်ိဳး ဆိုလို႔ကေတာ့ ရႊမ္းပီတိကေတာ့ ဂြမ္းဆီထိသလို ေနမွာ ဟဲဟဲ”

“ကဲေတြ႕လား”

ယမင္း တေယာက္ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ စကားႏွင့္ မ်က္ႏွာေပးေၾကာင့္ မခံခ်င္တာက တေၾကာင္း နဂိုကမွလည္း စိတ္က နည္းနည္း ထက္သန္ေနၿပီ ျဖစ္ရာ ပိုၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားလာခဲ့သည္။

“ဆိုစမ္းပါအုန္း၊ ကိုေက်ာ္မင္းသန္းနဲ႔ ယမင္း လမ္းမွာ ေတြ႕ၾကၿပီ ဆိုပါစို႔၊ ယမင္း စိတ္ကို စိတ္ဝင္စားမႈရွိလာေအာင္ လို႔ ယမင္းကို ဘယ္လို ေျမႇာက္ေျပာခ်ီးမြန္းမွလဲ”

“မေျပာတတ္ဘူး”

ေက်ာ္မင္းသန္းက ရြံ့တြန႔္တြန႔္ျဖင့္ ဆက္ေျပာၾကည့္လိုက္သည္။

“ မင္း သိပ္လွတာပဲ ဆိုရင္ေကာ”

“ဟင္း ေက်းဇူးပါပဲ၊ ဒါေပမဲ့ သိပ္မရိုးလြန္းဘူးလား ကိုေက်ာ္မင္းသန္းရယ္”

ယမင္းက ေက်ာ္မင္းသန္း ရဲ့ လက္ေမာင္းတဖက္ကို ကိုင္လႈပ္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္ျပန္သည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းတေယာက္ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ဘက္ အကူအညီေတာင္းသလိုလွည့္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့၊ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က၊

“ေဟ့ေကာင္ရ ေျပာသာ ေျပာပါ ငါစိတ္မရွိပါဘူး အမွန္တိုင္းေျပာတာ”

“အင္း အာ့တာဆိုရင္လည္း ဒီလိုေျပာမယ္၊ ယမင္း က ဒီအဝတ္အစားနဲ႔ အရမ္းဆက္ဆီ ျဖစ္တယ္ကြာ”

ေက်ာ္မင္းသန္းက စကားကို ခနရပ္လိုက္ၿပီးယမင္းကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံးတကိုယ္လုံး ၾကည့္ၿပီး မွ မ်က္လုံးခ်င္း စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္းက၊

“ မင္း ကိုၾကည့္ရတာ ဒီည အရမ္းကို ဆက္ဆီက်လြန္းတယ္ကြာ၊ တကယ့္ကို အမိုက္စားပါပဲ”

“ခစ္ခစ္၊ အဲဒါကေတာ့ သိပ္မဆိုးပါဘူး”

ယမင္းက ခစ္ခစ္ ရီရင္း သူ႔မ်က္ႏွာပူသြားလို႔ ယက္ေတာင္ခတ္လိုက္ရသလို သူ႔လက္ဖဝါးေလးျဖင့္ မ်က္ႏွာကို ယပ္ခပ္ျပေနလိုက္သည္။ တကယ္ေတာ့ အမူအယာ ပိုပို လုပ္ျပလိုက္ရေပမဲ့ တကယ္ မထိဘူးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ သူ႔ကို ဂ႐ုစိုက္ခံေနရသျဖင့္ ယမင္း ရဲ့ စိတ္ေတြက တက္ႂကြ လႈပ္ရွားလာေနၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ သူ႔ေယာက္်ား ကေတာ့ ဒါကို ၾကည့္ၿပီး သေဘာက်ေနပုံရေလသည္။

“အဲေတာ့ ကိုကိုက ကိုကို႔သူငယ္ခ်င္းက ယမင္းကို အဲလို ေျပာတာေတြကိုလည္း လုံးဝ စိတ္မရွိဘူးေပါ့ ဟုတ္လား”

ယမင္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ မ်က္ႏွာကို ေသေသျခာျခာ အကဲခတ္ေနရင္းက ေမးလိုက္သည္။

“ဘာလို႔ ရွိရမွာလဲ”

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က မ်က္ေစ့တဖက္မွိတ္ျပလိုက္ရင္းက၊

“သူက အမွန္ေတြကို ေျပာေနတာကိုဟာ”

“ေအာ ထားပါေတာ့ထားပါေတာ့”

“ ဖူး”

ေက်ာ္မင္းသန္းတေယာက္ ခုမွ အလုံးႀကီးက်သလိုမ်ိဳးျဖင့္ သက္ျပင္းမႈတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး နဖူးမွ ေခၽြးစမ်ားသပ္သည့္ပုံစံမ်ိဳးလုပ္ျပလိုက္သည္။ ယမင္းက ေတာ့ ႏူတ္ခမ္းကိုတြန႔္ရင္း စားပြဲေပၚသူ႔လက္ေခ်ာင္းကေလး မ်ားျဖင့္ တီးေခါက္ရင္း သူ႔ေယာက္်ားကို သူ႔အေပၚ ဒီလို လြယ္လြယ္ႏွင့္ အနိုင္ပိုင္းလို႔မရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားေနေလသည္။ ယမင္းက လည္း ဒီ အားၿပိဳင္ ကစားပြဲ ကို နည္းနည္း ဓါတ္ေတြ႕လာၿပီ ျဖစ္သည္။

“အဲလိုဆိုရင္.. ကိုေက်ာ္မင္းသန္းက ယမင္းကို ညကလပ္တခုမွာ ေတြ႕တယ္ ဆိုပါစို႔၊”

ယမင္းက စကားကို ခနရပ္ၿပီးဝိုင္ကို တစုပ္စုပ္လိုက္သည္။

“က်မ ကို ေစာ္ေတြ အားလုံးထဲမွာ က်ဴဖို႔ အေကာင္းဆုံး ဆိုတာကို ဘယ္အခ်က္က ကိုေက်ာ္မင္းသန္းကို ထင္ေစခ်င္သလဲ”

“ဒုေကၡာ.. က်ေနာ္မသိဘူးေလ”

ေက်ာ္မင္းသန္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကလည္း ဘယ္လိုမွ သူ႔ကို ကူညီမဲ့ပုံ မျပ၊ ေျပာခ်င္တာေျပာလို႔ လြတ္ထားေပးသည့္ပုံ။

“ဟိုဟာေလ ယမင္းက ထက္တယ္ကြာ၊ ဟာသဥဏ္လည္းရွိတယ္ကြာ အဲဒါေတြေပါ့”

“ကိုေက်ာ္မင္းသန္းက ယမင္းကို ကလပ္မွာ ခုမွစ ျမင္ဖူး တဲ့လူေတြေလ၊ အဲဒါေတြ ဘယ္သိအုန္းမတုန္း၊ တခုခု ေတာ့ ရွိရမွာေပါ့”

“အဲဒါဆိုရင္လည္းကြာ ယမင္း ရဲ့ မ်က္လုံး ေတြ က အရမ္းလွတယ္”

ယမင္းက ကိုေက်ာ္မင္းသန္းကို ျပဳံးျပလိုက္သည္။ တကယ္က ေက်ာ္မင္းသန္းက လိမ္တာေတာ့မဟုတ္၊ ယမင္းကိုယ္တိုင္ က သူ႔ရဲ့ မ်က္လုံးညိဳညိဳ နက္နက္ေလး ေတြ လွမွန္းသိသည္။ အခုလည္း မိတ္ကပ္ တို႔ျဖင့္ ပိုၿပီး ထင္ရွားသြားေအာင္ သူျပင္ထားခဲ့ေသးသည္။ သို႔ေပမဲ့ ယမင္း ကို ကိုပန္းေမာင္ောင္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မည့္ အျခားအခ်က္ေတြလည္း ရွိရအုန္းမည္ဟု ယမင္း တြက္ထားခဲ့သည္။ ယမင္းက ေက်ာ္မင္းသန္းကို ထပ္ၿပီး ညႇစ္လိုက္အုန္းမည္ဟု ျပင္လိုက္တုန္း ယမင္း ေယာက္်ားက ဦးသြားခဲ့သည္။

“ေဟ့ေကာင္ ငါ့မိန္းမ မေျပာခင္ ငါေျပာလိုက္မယ္က အဲဒီ လိုင္းႀကီးက ရိုးလြန္းအားႀကီးတယ္”

ယမင္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ကို ေမးခြန္းထုတ္သည့္ အၾကည့္ဆန္ဆန္ မ်က္ခုံးေလး တဖက္ပင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို သူ႔မိန္းမအား ပက္ပက္စက္စက္ က်ဴဖို႔ ေျမႇာက္ေပးေနတာလားဟု။ သို႔ေပမဲ့ ဘာမွ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ကို မေျပာလိုက္ေပမဲ့ ေက်ာ္မင္းသန္းဘက္လွည့္ၿပီး ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

“ကဲ ကိုေက်ာ္မင္းသန္း ၾကားတယ္မလား”

“ေကာင္းၿပီ၊ ယမင္း ရဲ့ ပါးခ်ိဳင့္ေလးက အရမ္း ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္လို႔ ကိုယ္အျမဲေတြးေနမိတယ္”

“ဟုတ္ ကိုေက်ာ္မင္းသန္း ဆက္ပါအုန္း”

ေက်ာ္မင္းသန္း ရဲေဆးတင္သည့္အေနျဖင့္ သူ႔ဝိုင္ခြက္ထဲမွ ခပ္မ်ားမ်ား တစုပ္စာ ကို စုပ္ေသာက္လိုက္သည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ကို လည္း တခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသးသည္၊ သူစည္းေက်ာ္သြားပလား ဆိုတာကို သိရေအာင္ျဖစ္သည္။

“ေနာက္ယမင္း က အရမ္း ဆက္ဆီ ျဖစ္တဲ့ ႏူတ္ခမ္းေတြ ရွိတယ္”

“ဟုတ္ၿပီ ခုမွ နည္းနည္း ပီျပင္လာၿပီ”

ယမင္းက ခိခိရီလိုက္သည္။ ယမင္းရဲ့ ႏူတ္ခမ္းနီ ရဲရဲ့ေလး ဆိုးထားသည့္ ႏူတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးက ေယာက္်ား ေတြရဲ့ အေတြးရိုင္းေတြ ျဖစ္ေပၚေစနိုင္တာပဲေလလို႔ ေတြးမိလိုက္သည္။

“အင္း ယမင္း ရဲ့ လည္တိုင္ကေတာ့ တကယ့္ကို တျခားအမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ မတူဘူး၊ ယမင္းရဲ့ ပုခုံးက်ပုံေလးက အရမ္းကို ဆြဲေဆာင္မႈရွိတယ္၊ ၾကည့္လိုက္တိုင္းမွာ ဆက္ဆီ ျဖစ္ေနတယ္”

“ဟင့္၊ ၾကားရတာ စိတ္ခ်မ္းသာလိုက္တာ၊”

ယမင္း က ေျပာလိုက္ရင္း သူ႔ကို ဝိုင္းေပးေနၾကတဲ့ အာ႐ုံစိုက္ခံရမႈေတြေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ေတြလည္း ႂကြလာခဲ့ရသည္ကို သတိထားမိသည္။ ေဘးလူေတြ သတိမထားမိပါေစနဲ႔လို႔ က်ိတ္ဆုေတာင္းေနမိသည္။ ဒါေပမဲ့ အခု စကားလမ္းေၾကာင္းကိုေတာ့ ယမင္း က ေျပာင္းဖို႔ စိတ္မဝင္စားပါ။ ယမင္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္မ်က္န်ာက ေစာေစာကလို ေလွာင္သလိုလို မ်က္ႏွာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့၊ သူလည္း စိတ္ဝင္စားေနပုံရသည္။ သို႔ေပမဲ့ သေဘာမတူတာေတြ မေက်နပ္တာေတြ မ်ိဳးမဟုတ္။ သူတကယ္ပဲ သဝန္တိုစိတ္မရွိဘူးလား။ ယမင္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ကို ၾကည့္ေနရာက ေက်ာ္မင္းသန္းႏွင့္ မ်က္လုံးခ်င္း ဆိုင္လိုက္သည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းက ယမင္းရဲ့ ရင္သား ေျမႇာင္းေနရာကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ဟန္ေဆာင္ ပန္ေဆာင္ ခိုးၾကည့္ေနတာမ်ိဳးပင္မဟုတ္ေတာ့။ ယမင္း ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ သူ႔မ်က္လုံးေတြက ယမင္း မ်က္လုံးေတြႏွင့္ လာဆုံေလသည္။

“တကယ္လို႔ ကလပ္မွာ သာဆုံခဲ့သာဆိုရင္ ယမင္းရဲ့ ရင္ႏွစ္မႊာကိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ အၾကည့္ေရွာင္လို႔ ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔က အရမ္းဆက္ဆီ ျဖစ္လို႔ ျမင္လိုက္ရတာနဲ႔ မ်က္ေစ့လြဲခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူး”

ေက်ာ္မင္းသန္းက ေျပာလိုက္ၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္၊ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ေရာ ေက်ာ္မင္းသန္းပါ ယမင္းရဲ့ အသားေပၚေနတဲ့ ရင္ႏွစ္မႊာကို ေပၚတင္ႀကီး စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ေနၾကေတာ့သည္။ ယမင္းရဲ့ ေသြးေၾကာေတြထဲ ဖ်ိဳးဖ်ိဳးဖ်င္းဖ်င္း ႏွင့္ကို ျဖစ္သြားသည္။ ေသျခာတာကေတာ့ ဒါဟာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ခံစားဘူးတာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာပါပဲ။ သူ႔ေယာက္်ား မဟုတ္တဲ့ တျခားတစိမ္းတရံစာ ေယာက္်ားေလး ေတြက ယမင္းရဲ့ ေဘာ္ဒီကို တပ္မက္ေမာစြာ ၾကည့္ခံရလို႔ ျဖစ္ရတဲ့ စိတ္ခံစားမႈေတြက မေရနိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ၾကဳံဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုဟာက သူ႔ေယာက္်ား ငုတ္တုတ္ႀကီးနဲ႔ ျဖစ္ေနရတာေလ၊ ေယာက္်ား ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဘာမွ ကို မကန႔္ကြက္။

“အိုမ်က္ေစ့မလြဲခ်င္ေတာ.ေရာဘာအေရးလဲ ကိုေက်ာ္မင္းသန္းကလဲ”

ယမင္းကေက်ာ္မင္းသန္းကို ဦးတည္ေျပာေနေသာ္လည္း မ်က္လုံးေတြက သူ႔ေယာက္်ား မ်က္နာကိုသာ အကဲခတ္ေနေလသည္။

“ကိုေက်ာ္မင္းသန္း ယမင္း ရင္သားေတြကို မ်က္ေစ့မလႊဲတမ္းၾကည့္ေနတာ ေတာင္ ယမင္း ကိုကိုက စိတ္မရွိပါဘူးလို႔ေျပာေနမွ ဟာကို”

“ကိုကို က တကယ့္ကို လုံးဝစိတ္မရွိပါဘူ ခ်စ္ရဲ့ .. ဒီေကာင္ေျပာတာလည္းမမွားဘူး ခ်စ္ေလးရဲ့ရင္သားေတြကလည္း ၾကည့္ခ်င္စရာႀကီးကိုး”

ယမင္း ႏွင့္ ေက်ာ္မင္းသန္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ မ်က္ႏွာကိုေသျခာေလ့လာေနၾကသည္၊ အတည္ေျပာေနတာလား ေနာက္ေနတာလားဟု။ ေနာက္ေနတာ ဒါမွမဟုတ္ ဟန္ေဆာင္ေျပာေနတာဆိုရင္ျဖင့္၊ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ တေယာက္ တကယ့္ကို ဟန္ေဆာင္ေကာင္းသူ ဟုသာဆိုရေပေတာ့မည္။ ယမင္း အျမင္ မွာေတာ့ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္မ်က္ႏွာမွာေတာ္ေတာ္ေက်နပ္ေနပုံေပါက္သည္ ဟုထင္ေနသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ေစာေစာကျငင္းခုန္ထားခဲ့ၾကသလို သူသဝန္မတိုတတ္ဘူးဆိုတာကိုပဲ သက္ေသျပနိုင္ေနလို႔လား၊ ဒီထက္ပိုတဲ့အေၾကာင္းမ်ားရွိေသးလား။

ေက်ာ္မင္းသန္း က ဒါဆိုလည္းၿပီးတာပဲဆိုသည့္သေဘာမ်ိဳးျဖင့္ ပုခုံးႏွစ္ဘက္ကိုတြန႔္ ျပလိုက္ကာ၊ ယမင္း ရင္သားေျမႇာင္းကို ၾကာၾကာေလးတခ်က္စူးစူး ေလးစိုက္ၾကည့္ၿပီးမ်က္လုံးကိုလြဲလိုက္သည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ အခင္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ကိုယ္တိုင္ ခြင့္ေပးထားတာေတာင္မွ အားနာၿပီးေတာ့ အၾကာႀကီးၾကည့္ေနမည့္သူ မဟုတ္ မွန္း ယမင္းကလည္း သိသည္။ အဲေတာ့ယမင္း ရဲ့အႀကံစည္ေအာင္ျမင္ဖို႔က နည္္းေျပာင္းမွျဖစ္မည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းကို ပိုၿပီးနိူးဆြဖို႔စဥ္းစားလိုက္သည္။

ယမင္းက ေခါင္းကိုဘယ္ညာလည့္ရင္း တခ်ိန္ထဲမွာပင္ သူ႔လည္ဂုတ္ေလး ကိုလက္ျဖင့္ဖြဖြေလး ဆုပ္ညႇစ္ေပးလိုက္သည္၊ ေနာက္ေတာ့ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ သူ႔ရင္သားအစုံကို ေရွ႕သို႔ေကာ့ထုတ္လ်က္ ကုလားထိုင္ေနာက္မွီေပၚ ေခါင္းကိုလွန္တင္ထားလိုက္ေလသည္။ေယာက္်ားသားႏွစ္ေယာက္စလုံး သူ႔ကိုၾကည့္ေနၾကမည္ဆိုတာကိုေတာ့ သူေသျခာေပါက္သိသည္။

“အခ်စ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေခါင္းမူးလို႔လား”

ယမင္းက မ်က္ေစ့ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ရဲ့ ထုံးစံအတိုင္း မင္းအႀကံငါသိပါတယ္ဆိုတဲ့အျပဳံးမ်က္ႏွာကိုေတြ႕လိုက္ ရပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ေယာက္်ားႏွစ္ဦးစလုံးက သူ႔မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ပဲ သူ႔ရင္ဘတ္ေနရာ ကိုသာစူးစိုက္ၾကည့္ေန ၾကသည္ကိုေတြ႕ လိုက္ရသ ျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ ငုံ႔ၾကည့္မိေလသည္။ သူကရင္ကိုေကာ့ၿပီးေခါင္းကို လွန္ခ် လိုက္သျဖင့္ နဂိုကမွသူ႔နို႔ ေတြကတဝက္ေလာက္ေပၚေနရာမွ နို႔သီးေခါင္းထြက္လာခါနီးႀထိျဖစ္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ တဖက္မွာ နို႔ခံ အညိဳဝိုင္း တစြန္းတစပင္ေပၚေနေလၿပီ။ ပထမေတာ့ ယမင္းက အက်ၤီကိုျပန္ဆြဲတင္လိုက္မလိုလုပ္ၿပီးမွ စိတ္ေျပာင္းကာ ဒီအတိုင္းထားလိုက္ေလသသည္။ယမင္းက သူဘာမွသတိမထားမိသလို ဟန္ေဆာင္လိုက္ရင္း၊

“ဇက္ေၾကာနည္းနည္းထိုးသလိုပဲ”

ယမင္းက ကိုယ္ကိုျပန္မတ္လိုက္ၿပီး သူ၏က်ပ္ျပားဝိုင္းသာသာ အညိဳေရာင္နို႔ခံအဝိုင္းေလးျပန္ဖုံးသြား႐ုံ အက်ီကို ျပန္ဆန႔္တင္လိုက္သည္။

“နည္းနည္းေလးႏွိပ္ေပးရမလားအခ်စ္”

“အဲဒါေကာင္းမလားမသိဘူး”

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ ေမးခြန္းက သူႏွိပ္ေပးရမလားဟု ေမးခြန္းထဲမွာမပါ၊ ဆိုေတာ့ ယမင္းက ထိုအရာကို အခြင့္ေကာင္းယူလၽွက္ သူ႔ေယာက္်ားကို အကဲတိုးစမ္းလိုက္သည္။

"ကိုေက်ာ္မင္းသန္း ယမင္းကို ဇက္ေၾကာေလး နည္းနည္း ဆြဲေပးလို႔ရမလား"

"အင္း ရပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့"

ေက်ာ္မင္းသန္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္၊ ဘယ္လိုလဲ ဆိုသည့္သေဘာ။

"ဘာဒါေပမဲ့လည္းကြ၊ ယမင္း က မင္းကို ႏွိပ္ခိုင္းေနတာ လုပ္ေပးလိုက္ေလ"

"လာကိုေက်ာ္မင္းသန္း ဧည့္ခန္းထဲ သြားၾကရေအာင္၊ ဟိုက ဆိုဖာေတြနဲ႔က ပိုေကာင္းတယ္၊ ကိုကို ယမင္းတို႔ သြားေနတုန္း ပုဂံေတြ သိမ္းေပးထားလို႔ ရမလားဟင္"

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ က နင္ဘာအခ်ိဳးခ်ိဳးသလဲ ငါသိပါတယ္ ဆိုသည့္ အျပဳံးမ်ိဳးျဖင့္ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ထမင္းစားခန္းမွ ေန၍ ဧည့္ခန္းသို႔ ေျပာင္းအႏွိပ္ခံသည့္သေဘာမွာလည္း သူ႔ေယာက္်ားက သူ႔ေရွ႕မွာ ဆိုရင္ မနာလို မျဖစ္ဘူး ဆိုေတာ့ ကြယ္ရာမွာဆိုရင္ေရာ၊ ဘယ္လိုေနမလဲ ဆိုတာကို စမ္းၾကည့္ျခင္းသေဘာျဖစ္ေလသည္။

" ရတယ္ အခ်စ္ သြားသြား၊ ကိုယ္စားပြဲေတြ အကုန္ရွင္းထားလိုက္မယ္၊ စိတ္မပူနဲ႔"

ယမင္းက ထိုင္ရာမွ ထၿပီး သူ႔ေယာက္်ား ပါးတဖက္ကို ရႊတ္ကနဲ နမ္းလိုက္ၿပီး၊

"ေက်းေက်း ကိုကို"

ဟုဆိုကာ ဧည့္ခန္းဘက္သို႔ လွမ္းထြက္သြားေတာ့သည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းက ေနာက္က လိုက္လာရမွာ တြန႔္ဆုတ္ဆုတ္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က တိုက္တြန္းေနသံကို အေနာက္ဘက္မွာ ၾကားေနရေလသည္။

"ဟေကာင္ရ သြားပါဟ၊ ငါအခုပဲ ဒါေလး ေတြ သိမ္းၿပီးလိုက္လာခဲ့မွာပါ"

ယမင္းက ဧည့္ခန္းထဲက ေနာက္မွီမရွိတဲ့ ဆိုဖာခုံအရွည္ေလး တခုမွာ ထိုင္လိုက္ၿပီး အႏွိပ္ခံဖို႔ ကို စိတ္အားထက္သန္ေနပါသည္။ ယမင္း ရဲ့ စိတ္ေတြက ေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့ လက္ေခ်ာင္း လက္ဖဝါးေတြ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ ပြတ္သတ္ႏွိပ္ႏွယ္ေပးခံရေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ အရမ္းတက္ႂကြေနပါသည္။ တကယ္ေတာ့ ဇက္ေၾကာဆြဲတာေလာက္က ေတာ့ အပရိက ရယ္ပါ၊ သို႔ေပမဲ့ ဒီညေနခင္း အျဖစ္အပ်က္ေတြ ကေတာ့ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈအသြင္ေဆာင္ထားေပမဲ့ အဓိပၸါယ္ တမ်ိဳးေတြ ေဆာင္ယူေနတယ္မဟုတ္ပါလား။ ယမင္းက ကြတ္ျပစ္ဆိုဖါေလးေပၚမွာ အသာျဖည္ေလၽွာ့ၿပီးထိုင္လိုက္ရင္းက ေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ အထိအေတြ႕ကို ေစာင့္ေနမိတယ္။ တကယ္လည္း ေစာင့္ေမၽွာ္ရက်ိဳး နပ္ပါတယ္၊ ေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက မတင္းလြန္းမေပ်ာ့္လြန္း နဲ႔ ဇိမ္ခံေကာင္း႐ုံေလာက္ေလး သူ႔ပုခုံး နဲ႔ လည္တိုင္ၾကားမွာ ေျပးလႊား ႏွိပ္ႏွယ္ေပးေနပါတယ္။

အရသာရွိလြန္းလို႔ ယမင္း ပါးစပ္က အသံေလး လႊတ္ကနဲ ထြက္သြားလိုက္တာ၊ အဲဒီညီးသံေလးက ညဳသံခရာသံေလး လိုလို ေၾကာင္မေလးတေကာင္ ဖီးတက္ၿပီး ညီးလိုက္သလိုလို အသံေလး ျဖစ္ေနလို႔ ယမင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတာင္ အံၾသသြား မိပါသည္။ မီးဖို ထဲက ပုဂံသံခြက္သံ တခြမ္းခြမ္း အသံေတြေၾကာင့္ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္တေယာက္ အျမန္ဆုံးရွင္းၿပီးေအာင္ တက္သုတ္ရိုက္ေနၿပီ ဆိုတာ ေတြးၾကည့္တာက ေျပးၾကည့္တာထက္ကို မွန္ပါလိမ့္မယ္။
ယမင္း ေနာက္တခါထပ္ၿပီး ၿငီးသံေလးေပးလိုက္သည္။ ဒီတခါေတာ့ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ ၾကားရေအာင္တမင္က်ယ္က်ယ္ေလး ၿငီးလိုက္သည္။

ေက်ာ္မင္းသန္း က ယမင္းရဲ့ ပုခုံးသားေလး မ်ားကို အာ႐ုံစိုက္လိုက္သည္။ ယမင္းရဲ့ ပုခုံးသားေလး ေပၚမွာ သူ႔လက္မေတြကို ျဖည္းျဖည္းေလး ဖိရင္း စက္ဝိုင္းပုံ လႈပ္ရွားေပးေနလိုက္သည္။ တကယ္ေတာ့ ယမင္းက အႏွိပ္ခံရတာကို သေဘာက်သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဒီတခါ အႏွိပ္ခံရတာကေတာ့ ရိုးရိုးအႏွိပ္ခံ တာထက္ ပိုတယ္ဆိုတာကို သူဘာသာ သူသိသည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းလည္း သူ႔လိုပဲ ေနလိမ့္မယ္ဆိုတာကို ယမင္း ေသျခာေပါက္ ေျပာနိုင္သည္။ ေက်ာ္မင္းသန္း ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက တခါတေလ ႏွိပ္တာေတာင္မဟုတ္ပဲ ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးေနတာမ်ိဳးလည္း သူသတိထားမိသည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ပုခုံးေပၚမွာ ႏွိပ္ေနရင္းက သူ႔ ဘေလာက္စ္ ပုခုံးႀကိဳးေအာက္ေလးကို ပါ နယ္ကၽြံလာ တတ္တာ အမွတ္တမဲ့ ေတာ့ မျဖစ္နိုင္ လို႔ ယမင္း သံသယျဖစ္မိသည္။

မီးဖိုေခ်ာင္မွ ဧည့္ခန္းသို႔ လာရာ အဝင္ေပါက္ကို ယမင္းက ေက်ာခိုင္းထားေပမဲ့ သူ႔ေယာက္်ား ဝင္လာသည့္အသံကို ယမင္း ၾကားလိုက္မိသည္။

“အိုး တယ္ျမန္ပါလား ကိုကို၊ မီးဖိုမွာ အကုန္သိမ္းၿပီးသြားၿပီလား”

“အကုန္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ ခ်စ္ရယ္၊ ကိုကိုက ခ်စ္တြက္ ဝိုင္လာေပးခ်င္လို႔ပါ”

“ဟြန႔္ ယမင္းသာ ကိုကိုအေၾကာင္းမသိရင္ေတာ့ ကိုကိုက ယမင္းတို႔ ကို ဘာေတြ ျဖစ္ေလၿပီလဲ လို႔ သိခ်င္လို႔ လာတာ အေၾကာင္းျပေကာင္းေအာင္ ဝိုင္ခြက္ယူလာတယ္လို႔ ထင္မိမွာပဲ”

ယမင္း က ေနာက္သလို ခပ္ေထ့ေထ့ေလး ေျပာလိုက္ ၿပီး ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ကမ္းေပးေသာ ဝိုင္ခြက္ကို ယူကာ တငုံစုပ္ေသာက္လိုက္သည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းက လည္း ယမင္း ဝိုင္စုပ္ေသာက္ေနခ်ိန္မွာ ႏွိပ္ေပးေနတာကို ခနရပ္လိုက္သည္။

“ရၿပီ ကိုေက်ာ္မင္းသန္း ဆက္ႏွိပ္ေတာ့”

ယမင္းက ဝိုင္ခြက္ကို သူ႔ေရွ႕က စားပြဲေပၚလွမ္းတင္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလး ေတြက သူ႔ပုခုံးေပၚ ေရာက္လာတာႏွင့္ ယမင္းက အသက္ျပင္းျပင္းေလး တခ်က္ရွိုက္လိုက္မိသည္။

“ အခ်စ္ ေတာ္ေတာ္ေလး အေညႇာင္းေျပသြားလား”

ယမင္း တေယာက္ သူ႔ကာမဆႏၵေတြ ေသြးေၾကာထဲမွာ စတင္နိုးႂကြေနၿပီ ဆိုတာကိုေတာ့ ဝန္ခံဖို႔ မရဲ ျဖစ္ေနသည္။ သူ႔ကို လွမ္းေမးလိုက္ေသာ သူ႔ေယာက္်ား ရဲ့ အျပဳံးထဲမွာ သူသိပါသည္ဆိုသည့္ အရိပ္အေရာင္ ကို ေတြ႕ေနရသည္။ ေနာက္ၿပီး ကန႔္ကြက္လိုသည့္ ပုံလည္း မေတြ႕ရေျခ။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း မခံခ်င္စိတ္က ယမင္းကို အဆင့္တိုးစမ္းသပ္ဖို႔ နိုးဆြလိုက္သည္။

“အင္း ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒီ အက်ႌပုခုံးသိုင္းႀကိဳးေတြက နည္းနည္းရႈတ္ေနသလိုပဲ”

ယမင္းက သူ႔ေယာက္်ား မ်က္လုံးေတြကို ေတ့ေတ့ဆိုင္ဆိုင္ ၾကည့္လိုက္ရင္းက သူ႔ဘေလာ့စ္ပုခုံးသိုင္းႀကိဳးေတြကို လက္ေမာင္းေတြေပၚကို ဆြဲခ်လိုက္သည္။အက်ႌ က လက္ေမာင္းေပၚက်သြားသည္ႏွင့္ အတူ ရင္ညႊန႔္ေနရာက ပါ ယမင္း၏ ဘရာဇီယာ အေပၚပိုင္း ပါ ေပၚလာေလသည္။ ယမင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ရဲ့ က်ပ္ျပားဝိုင္းသာသာ နီညိဳေရာင္ နို႔ခံ အဝိုင္းေလး တပိုင္းတစပင္ ေပၚေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ယမင္း အခု ဝတ္ထားသည့္ ဘရာကလည္း သူ႔ရင္ႏွစ္မႊာကို အရမ္း အေပၚသို႔ တြန္းတင္ေပးထားသည့္အမ်ိဳးအစားမ်ိဳး၊ ျဖစ္ၿပီး သူေနာက္ပိုင္းဝတ္ေနသည့္ ဆိုက္ထက္ အနည္းငယ္ေသးေသာ ဘရာလည္းျဖစ္ေပသည္။ သူအခု မွ ဒီဘရာကို ဝတ္မိတာ နည္းနည္း ေနာင္တ ရသလိုျဖစ္သြားမိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အခုလို နည္းနည္းေလး ျပလိုက္ရတာက စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို ပိုေပးသျဖင့္ ဒီတိုင္းေလး ပဲ ထားလိုက္ေတာ့သည္။

ေက်ာ္မင္းသန္း ရဲ့ လက္ဖဝါးတခု လုံးက အခုေတာ့ ယမင္း ပုခုံးသား ေပၚမွာ တိုက္ရိုက္ပြတ္သတ္လႈပ္ရွား ေနေလၿပီ။ ယမင္းက ေက်ာ္မင္းသန္းလက္ဖဝါး ေတြရဲ့ ပြတ္သတ္ေပးေနတာကို ဇိမ္ခံေနရင္းက သူ႔ေယာက္်ားကို မ်က္ခုံးပင့္ၿပီးၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႔မိန္းမ တေယာက္လုံး ဘရာဇီယာေပၚသည့္အထိ အက်ႌကို ဆြဲခ်ထားၿပီး တျခားေယာက္်ား တေယာက္ ရဲ့ ပြတ္သတ္မႈကို ခံေနတာကို သေဘာမက်သည့္ အရိပ္အေယာင္ မရွိဘူးလား။ သူခုနတုန္းက ေျပာတဲ့ ဝန္တိုတာေတြ သိပ္မရွိေတာ့ဘူးဆိုတာတကယ္လား၊ ဒါမွ မဟုတ္ သူ႔ေယာက္်ားက သူအကဲခပ္တတ္တာထက္ကို ပိုဟန္ေဆာင္ေကာင္းေနတာလား။

“ကိုကို မီးဖိုထဲက လက္က်န္ေတြ ျပန္သြားမရွင္းေသးဘူးလား”

ယမင္း တေယာက္ သူ႔ေယာက္်ားရဲ့ တည္ၿငိမ္ေနမႈကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္လာခဲ့ရသည္။

“အင္း ဟုတ္သားပဲ သြားအုန္းမွ”

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္တေယာက္ မီးဖိုေခ်ာင္ဖက္ကို လွည့္ထြက္သြားတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာပဲ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ နည္းနည္းေလး အန္းတမ္းတမ္း ျဖစ္ေနတဲ့ အရိပ္ေယာင္ေလးေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူစၿပီး ပြင့္ထြက္ေတာ့မွာလား၊ အရႈံးေပးေတာ့မွာလား။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ ယမင္း တို႔ အနားမွာ ရွိေနတာနဲ႔ တျခားအခန္းမွာ ရွိေနတာကေရာ ဘာထူးသြားလဲ။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က ယမင္းကို သူ႔မျမင္ကြယ္ရာမွာ ဆိုရင္ မယုံရဘူးလို႔ သံသယရွိေနတာလား။ ဒါဆိုရင္လည္း ဘာလို႔ ေက်ာ္မင္းသန္းကို သူေရခ်ိဳးခန္းထဲ ရွိေနတုန္း ဘာလို႔ ဝိုင္အေပးခိုင္းရတာလဲ။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္တေယာက္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို စစ္တုရင္ ထဲက နယ္႐ုပ္ေလးလို အသုံးခ် ၿပီး ယမင္းကို ကစားေနတာလား။

ေက်ာ္မင္းသန္း ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြက ယမင္းရဲ့ ပုခုံးေပၚကေန ယမင္းရဲ့ ရင္ညႊန႔္ေပၚကို ေရာက္လာတာကို သတိထားမိေတာ့ ယမင္းရဲ့ အေတြးေတြ အကုန္လုံးရပ္သြားခဲ့ရသည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့ လက္ေတြက ယမင္းရဲ့ ရင္ညႊန႔္အရိုးေနရာက ကေန ေအာက္ကို တလက္မခ်င္းဆင္းလာခဲ့သည္။ ယမင္းရဲ့ ရင္သားေျမႇာင္းမတိုင္မွီ၊ ေရႊရင္ မို႔မို႔ အရင္းနားသို႔ ပင္ေရာက္လာေလၿပီ။ ထိုနားေရာက္မွ ႐ုတ္တရက္ ရပ္သြားၿပီး အေပၚပိုင္း ရင္ညႊန႔္ ေနရာသို႔ ျပန္တက္သြားျပန္ေလသည္။ ေက်ာ္မင္းသန္း တေယာက္ ယမင္းကိုလည္း တမင္စေနသလား ဟုေတြးေနမိသည္။ သူတကယ္လို႔ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက ေအာက္ဖက္ကို ဆင္းလာၿပီး ယမင္းရဲ့ ေရႊရင္မို႔မို႔ေပၚကို ေရာက္လာရင္ေတာင္၊ အခုအခ်ိန္မွာ ယမင္း တားမိမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ သူ႔ေယာက္်ားကေရာ ခြင့္ျပဳလိမ့္မယ္ ထင္သလား။

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္တေယာက္ သူ႔အေၾကာင္းယမင္း ေတြးေနတာကိုပဲ အာ႐ုံရလို႔လားမသိ၊ ဧည့္ခန္းသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာျပန္ပါသည္။ ယမင္း ထိုင္ေနေသာ ကြတ္ျပစ္ဆိုဖာႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ဆိုဖာတခုမွာ ထိုင္ရင္း သူ႔လက္ထဲက ဝိုင္ခြက္ကို ေျမႇာက္ျပရင္း ခ်ီးယား လုပ္လိုက္သည္။ ယမင္းက လည္း သူ႔ဝိုင္ခြက္ကို လွမ္းယူလိုက္ေတာ့ သူ႔လက္ေမာင္းမွာ က်ေနတဲ့ ဘေလာက္စ္အက်ႌ က လက္ကို တုတ္ထားသလို ျဖစ္ေနသလို ျဖစ္ေနေလသည္။ ယမင္းက ပုခုံးေပၚျပန္တင္ဖို႔ေတာ့ လုံးဝကို စိတ္ကူးထဲ မထည့္ေတာ့ၿပီမို႔ လက္ေမာင္းေပၚမွ တခါထဲ ခၽြတ္ျပစ္လိုက္သည္။ ယမင္းက ဘာမွ မျဖစ္သလိုပင္ သူ႔ဘေလာက္စ္ အက်ီကို ခါးအထိကို ဆြဲခ်ျပစ္လိုက္ေတာ့သည္။

“ ကိုကို ဒီလိုခၽြတ္ထားရင္လည္း ျဖစ္တယ္မဟုတ္လား “

ယမင္းက ဝိုင္ခြက္ကို လွမ္းယူလိုက္ရင္းက သူ႔ေယာက္်ားကို လွမ္းေမးလိုက္သည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က ျပဳံးရင္းက ေခါင္းကို အသာယမ္းျပလိုက္သည္။

“ အိုဘာျဖစ္သြားမွာမို႔လဲ”

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က ယမင္းကို အားေပးလိုက္ရင္းက ပိုၿပီး ရဲသြားေစရင္ ထိုင္ေနရာက ထကာ လင္းထိန္ေနေသာ မီးမ်ားကို မွိတ္လိုက္ၿပီး မီးမွိန္မွိန္ေလးသာ ခ်န္ထားလိုက္သည္။

“ကိုကိုက ယမင္းကို သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္ေစခ်င္တာပါပဲ”

အခုေတာ့ ယမင္းတေယာက္ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ကို ဟန္ေဆာင္ၿပီး ခပ္တည္တည္ေနသည္လို႔ ေျပာဖို႔ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ပါ။ ယမင္းကိုယ္တိုင္လည္း သာယာေနမိၿပီျဖစ္သည္။ သူ႔ေယာက္်ား ရဲ့ ဘယ္ေလာက္ထိ မနာလိုမျဖစ္ဘူး ဆိုတဲ့ လစ္မစ္ ကို စမ္းဖို႔ ဆိုတာ ဒီထက္ပို ၿပီး ပိုမွ ရေတာ့မည္ဆိုတာကို သူသေဘာေပါက္ လာသည္။ အခုလို သူ႔ရမက္ဆႏၵေတြ ႂကြေနသည့္အခ်ိန္မွာေတာ့၊ လစ္မစ္ စမ္းဖို႔ကိုလည္း သူဝန္မေလးေတာ့ပါ။

“ကဲ ကိုေက်ာ္မင္းသန္းၾကားတယ္မဟုတ္လား”

ယမင္းက သူ႔ကိုယ္ေလးကို အေနာက္အသာေလးကိုင္းၿပီး၊ သူ႔ကိုယ္အေပၚပိုင္းမွာ ဘရာေလး တခုပဲ က်န္တဲ့တာက ဘာမွ မထူးဆန္းသလို လုပ္ၿပီး ေက်ာ္မင္းသန္းကို လွမ္းေျပာလိုက္သည္။

“ ဆက္ႏွိပ္ေပးေလ”

ေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့ လက္ေတြက ယမင္းရဲ့ ရင္ညႊန႔္ေပၚကို ျပန္ေရာက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ရွိေနတာက ေက်ာ္မင္းသန္းကို ရဲေဆးထိုးေပးေနသလိုပဲ၊ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ ဘာမွ မေျပာေသးသ၍ ေက်ာ္မင္းသန္း က နယ္ခ်ဲ႕ ၿပီး လက္ကစားလို႔ရေနတာမဟုတ္လား။ ေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့ လက္ေတြက ေရႊရင္မို႔မို႔ ရဲ့ အနား ေတာင္ကုန္းေအာက္ေျခနားထိ ေရာက္လာေနေလၿပီ။ ယမင္းရဲ့ ရမက္ဆႏၵတက္ႂကြမႈေၾကာင့္ အသက္ရႈျပင္းၿပီး မို႔ေမာက္လာတဲ့ ေရႊရင္အစုံကလည္း ဘယ္လိုမွ လိမ္လို႔မရနိုင္ဘူး မဟုတ္လား၊ ယမင္းရဲ့ အေနာက္မွာရပ္ေနတဲ့ ေက်ာ္မင္းသန္း အတြက္က လည္း အရမ္းကို ၾကည့္လို႔ ေကာင္းတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ေတြ႕ေနရတယ္မဟုတ္လား။ ေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့ လက္လႈပ္ရွားမႈေတြ ေၾကာင့္ မၾကာခင္မွာပဲ ယမင္းရဲ့ နို႔သီးေခါင္းေတြ ဘရာဇီယာထဲက ထြက္လာေတာ့မယ္ဆိုတာ ယုံမွားစရာမရွိပါဘူး။ ယမင္းရဲ့ ေယာက္်ားကလည္း ယမင္းရဲ့ ေရႊရင္အစုံကို ေရွ႕တည့္တည့္ကေန ၾကည့္ေနတာမို႔ ယမင္းရဲ့ ပုခုံးသိုင္းႀကိဳးမပါတဲ့ ဘရာက တျဖည္းျဖည္း ေအာက္ေလၽွာက်လာတာ သူသတိထားမိမွာပါ။ ဒါေတာင္မွ သူက ဘာမွကို ဝင္ေျပာဖို႔ အစီစဥ္ရွိပုံမရ၊ ဘာေတြ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာကိုပဲ စိတ္ဝင္တစားၾကည့္ေနပါသည္။ ယမင္း တေယာက္ သူ႔နို႔သီးေခါင္းေတြ ဘရာဇီယာေအာက္က ေနေပၚလာေတာ့မွာ ကိုေတြးၿပီး စိတ္လည္းလႈပ္ရွား အသက္ရႈလည္း ျမန္လာ ခဲ့ပါသည္။

ယမင္းရဲ့ နို႔သီးေခါင္းေတြ ဘရာဇီယာေအာက္ကေန ထြက္မလာခင္ေလးမွာပဲ ေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့ လက္ေတြက ရပ္သြားေတာ့ ယမင္း တေယာက္ နည္းနည္း စိတ္ပ်က္သြားပါတယ္။ ေက်ာ္မင္းသန္း က အေျခအေနကို သိပ္မေသျခာဘူး ျဖစ္ေနဟန္တူပါသည္။ သူစည္းေက်ာ္သြားမွာလား ဆိုတာကို စိတ္ပူေနတာလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ယမင္း အဖို႔လည္း တကယ္ေတာ့ မေသျခာပါဘူး၊ သူ႔ေယာက္်ား ၾကည့္ရတာကလည္း သူ႔သူငယ္ခ်င္းရဲ့ လက္ေတြက ရပ္သြားတာကို စိတ္သက္သာရသြားတဲ့ ပုံပဲလား၊ သူ႔ေယာက္်ားရဲ့ လစ္မစ္က ဘယ္အထိလည္း ဆိုတာကို သူသိခ်င္ခ်င္ရင္ေတာ့ ထပ္တိုးစမ္းရအုန္းမယ္ ဆိုတာ ယမင္း သေဘာေပါက္သည္။

“အင္း ေကာင္းလိုက္တာ အရမ္းကို စိတ္လည္း ေပါ့ပါးသြားတယ္၊ ဒီည ယမင္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အျပင္မထြက္မိတာေတာင္ ခပ္ေကာင္းေကာင္းပဲ”

“ခ်စ္ေလး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ကလပ္သြား ကတာထက္ ပိုေကာင္းတယ္မဟုတ္လား”

“ကလပ္မွာ သြားက တာလည္း ေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အခုဟာကေတာ့ ပိုၿပီး စိတ္အပန္းေျပသလိုပဲ”

“ မယမင္း စိတ္အပန္းေျပတယ္ ဆိုလို႔ က်ေနာ္ ဝမ္းသာပါတယ္ဗ်ာ”

ေက်ာ္မင္းသန္းက ထိုင္ခုံတခုမွာ ဝင္ထိုင္ရင္း ဝိုင္ကို နည္းနည္းစုပ္ေသာက္လိုက္ကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။ ယမင္းက ေက်ာ္မင္းသန္း မ်က္လုံးေတြ သူ႔ေရႊရင္အစုံေပၚက မလြဲနိုင္ေသးတာကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေနလိုက္သည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းက စကားဆက္လိုက္သည္။

“မယမင္း က ကတာကို ႀကိဳက္တာလား”

ေက်ာ္မင္းသန္းက စကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားျခင္းလို႔ ယမင္းထင္မိသည္။ သို႔ရာတြင္ သူ႔ေမးခြန္းက ေယာက္်ားတေယာက္က မိန္းခေလးတေယာက္ကို စကားစေျပာရာတြင္ မိန္းခေလး အေပၚစိတ္ဝင္တစားရွိသလိုလို ဟန္ျပေသာ စကားေလသံေပါက္ေနေလသည္။

“ဒီေလာက္ႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကိုေက်ာ္မင္းသန္းကေရာ”

“အိုး က်ေနာ္ကေတာ့ အကသမားမဟုတ္ပါဘူး၊ အထူးသျဖင့္ ခုတေလာကေပါ့။ ခ်ိဳမာ က ကတာကို လုံးဝ မႀကိဳက္ဘူး ဆိုေတာ့ မကျဖစ္တာ။ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ထြက္ၿပီး ကလပ္သြားကရမွာေတာ့ စိတ္မပါဘူးေလ”

“အို အခု ကိုေက်ာ္မင္းသန္းမွာ ခ်ိဳမာ မွ မရွိေတာ့တာ၊ ဘာမွ စိတ္ေႏွာက္ယွက္ျဖစ္စာမရွိေတာ့ဘူး၊ ယမင္း ေယာက္်ားကလည္း ယမင္း တျခားေယာက္်ားနဲ႔ ကတာတို႔ ဘာတို႔လည္း စိတ္မရွိဘူး ဆိုေတာ့ ကိုေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့ ေျခကြက္ေတြ ယမင္းနဲ႔ ျပန္ေႏြးေလ့က်င့္လို႔ ရတာေပါ့။ ကိုကို ကလို႔ေကာင္းမဲ့ သီခ်င္းေလး ဖြင့္ေပးပါလား”

ယမင္း က သူ႔ေယာက္်ား ဘယ္လို တုန႔္ျပန္မယ္ဆိုတာေတာင္ ေစာင့္မၾကည့္ေတာ့ဘူး၊ သူ႔အေျပာနဲ႔သူ ဆိုေတာ့ ဒီကိစၥကို ကန႔္ကြက္စရာလည္း အေၾကာင္းမျမင္ဘူး ဆိုေတာ့ သူခြင့္လြတ္ရမွာပဲမဟုတ္လား။ ယမင္းက မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ဘေလာ့စ္ေတြကို ျပန္မတင္ဖို႔လုပ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ေယာက္်ားက ကန႔္ကြက္လိုက္သံၾကားလိုက္ရသည္။

“ခ်စ္က ခုမွ ရွက္လာလို႔လားကြ”

ယမင္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က ယမင္းကို အခု စိမ္ေခၚေနတာလား။

“ဟင့္အင္း၊ အင္း ဟုတ္သားပဲ ကိုကိုက ကိုကို႔မိန္းမ ဘရာဇီယာေလး တခုထဲနဲ႔ ကေနတာကို စိတ္မရွိဘူး မဟုတ္လား”

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က ခပ္ျပဳံးျပဳံးပင္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး သူ႔ဖုံးကို ထုတ္လိုက္ကာ သီခ်င္းတပုဒ္ကို စမ္းဖြင့္လိုက္သည္။ ဧည့္ခန္းတြင္း ဘလူးတု စပီကာေတြမွ ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ ဒန႔္ျမဴးဇစ္ ေလးတခု ထြက္လာခဲ့သည္။ ယမင္းက ေက်ာ္မင္းသန္းကို လက္ဆန႔္တန္းကာ ေခၚလိုက္သည္။

“ ကဲ ကိုေက်ာ္မင္းသန္း လုပ္စမ္းပါအုန္း၊ ကိုေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့ ကကြက္ေလးေတြ နည္းနည္း ေလာက္ျပပါအုန္း”

ေက်ာ္မင္းသန္းက နည္းနည္းေတာ့ တြန႔္ဆုတ္ေနေသးသည္။ သို႔ေပမဲ့ ခနေလးပါ။ မၾကာခင္မွာပင္ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ စည္းခ်က္ညီညီ ကခုန္ေနၾကေလေတာ့သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္က တေယာက္ကို တေယာက္ပင္မထိ ၾကပါ။ တခါတ႐ုံ လက္ကို လွမ္းကိုင္ၿပီး တပတ္လွည့္ေပးတာတို႔ စသည္ေလာက္တာ လုပ္ၾက ပါသည္။ ၾကာလာသည္ႏွင့္အမၽွ ယမင္းမွာ ျမဴးဇစ္ေပၚမွာ စ်န္ဝင္လာၿပီး သူ႔ကိုယ္လုံးေလး တကိုယ္လုံးကို တြန႔္လိမ္ခါယမ္းကာ ကေနမိေတာ့သည္။ သူ႔ကိုယ္လုံးေလး လိမ္ခါလႈပ္ယမ္းမႈေၾကာင့္ သူ႔ဘရာဇီယာ မွာ ေလၽွာက်သြားၿပီး နို႔တလုံးမွာ ခုန္ထြက္လာေတာ့သည္။

“အို႔”

ယမင္းက ကမန္းကတမ္း ဘရာဇီယာကို ဆြဲတင္ကာ သူ႔ ရင္သားေတြကို ဆြဲဖုံးလိုက္ေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုသို႔ကေနမႈက ေၾကာင့္ ဘရာဇီယာကလည္း ခနခန ေလၽွာက်ေနရာ ယမင္းက တခစ္ခစ္ ရီေနမိသည္။ ေက်ာ္မင္းသန္း မ်က္လုံးမ်ားကလည္း ယမင္း ရင္သား အစုံမွ လြဲဖယ္၍ မရနိုင္ေတာ့ေပ၊ ဘယ္ေတာ့ ဘရာေလၽွာက်အုန္းမလဲ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိေလသည္။ ယမင္း အဖို႔လည္း ၾကက္သည္းကေလး မ်ား ပင္ထလာေအာင္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈျဖစ္ရေလသည္။ နည္းနည္းၾကာေတာ့ ပိုလည္း ရဲလာခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေနာက္တခါ ဘရာေလၽွာက်လၽွင္ ျပန္မတင္သည့္အခါ အခ်ိန္ဆြဲၿပီးလုပ္လို႔ရေအာင္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေျမႇာက္၍ ကေနေလသည္။ ယမင္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ကို ေက်ာေပးကာ ကေနျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း၊ တခ်က္တခ်က္ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ဘက္သို႔ လွည့္ကာ သူဘယ္လို အေျခအေနျဖစ္ေနသည္ကို သိေအာင္ျပေလသည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ၾကည့္ရသည္မွာလည္း သူ႔မိန္းမ ဘရာကို ဆြဲဆြဲတင္ေနရသည္ကို ရီခ်င္သလိုလို မ်က္ႏွာျဖင့္ ၾကည့္ရင္း သူ႔ဝိုင္ခြက္ထဲမွ ဝိုင္ကို သာ စုပ္ေသာက္ေနေလသည္။

သီခ်င္းတပုဒ္ဆုံးသြားေတာ့ ယမင္းတေယာက္ တခစ္ခစ္ႏွင့္ သေဘာက်စြာ ရီေမာမိေလသည္။

“ ကဲ ယမင္း အျပင္ထြက္ၿပီး ကလပ္ေတြမွာ သြားကရင္ အဲလို ျဖစ္ေနမယ္လို႔ ကိုကိုက ထင္သလား”

“မထင္ပါဘူး အခ်စ္ရယ္။ ဒါေပမဲ့ ……”

“ဒါေပမဲ့ ကိုကို စိတ္မရွိပါဘူး ေပါ့ဟုတ္လား၊”

ယမင္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ကို စကားျဖတ္ကာေျပာလိုက္သည္။

“အဲဒါအျပင္၊ အခု ကိုကို႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ယမင္း ဆက္ကေနရင္လည္း စိတ္မရွိ သဝန္မတိုဘူး မဟုတ္လား”

“ဒါေပါ့ အခ်စ္ရဲ့၊ အခ်စ္သာ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္ ေပ်ာ္မယ္ဆိုရင္ ဘာဘဲလုပ္လုပ္”

ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က ျပန္ေျဖလိုက္ရင္း သူ႔ဖုံးေပၚမွ သီခ်င္းကို ေျပာင္းလိုက္သည္။ ဒီတခါေတာ့ သီခ်င္းအေႏွး၊ စလိုးဒန႔္စ္ တီးလုံး။

“ၾကည့္ရတာေတာ့ ဒီေဂ် က မု ေျပာင္းသြားၿပီထင္တယ္”

ယမင္းက ေျပာေျပာဆိုဆို ေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့ ပုခုံးကို လွမ္းတြယ္လိုက္ၿပီး ေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့ ရင္ခြင္ထဲ ဝင္လိုက္သည္။ သူ႔ေယာက္်ားက သူ႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ကိုယ္ခႏၵာအထိအေတြ႕အထိကို စိမ္ေခၚေနမွေတာ့ သူက ဘာလို႔ ဘြာခတ္ေနရမွာလဲ။ေက်ာ္မင္းသန္းက သူ႔လက္ေတြကို ဘယ္နားထားရမွန္းမသိျဖစ္ေနသည္၊ ကံအားေလၽွာ္စြာ၊ ယမင္းရဲ့ တင္ပါးအထက္ခါးေပၚမွာ က်ေနတဲ့ ဘေလာက္စ္အသားေပၚမွာ ကိုင္ထားလိုက္ပါသည္။ ယမင္းကေတာ့ အဲလို ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ရိုးသားပုံျပေနတာကို ခြင့္မလႊတ္နိုင္ေတာ့ေပ၊ သူက သူ႔ေယာက္်ားရဲ့ လစ္မစ္ အဆုံးစြန္ကို စမ္းမယ္လို႔ စိတ္ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးၿပီ မဟုတ္လား။ ေနာက္တဆင့္ထပ္တိုးရေပမည္။

“ေနအုန္း အဲဒီဘေလာ့က္စ္ ႀကီးက ရႈတ္ေနတယ္”

ယမင္းက ေျပာလည္းေျပာ လက္ကလည္း သူ႔ဘေလာ့စ္အက်ႌကို ခါးေအာက္ သူ႔တင္ပါးမ်ားမွာ တြန္းခ်ျပစ္လိုက္ေလသည္။ အခုေတာ့ သူဝတ္ထားသည့္ ဘေလာက္စ္ဒရက္စ္ အက်ႌမွာ ၾကမ္းေပၚမွာ ပုံသြားသျဖင့္ အေပၚပိုင္း ဘရာဇီယာ ေအာက္မွာေတာ့ ဖင္ၾကားညႇပ္ေဘာင္းဘီ အျဖဴတထည္ တို႔သာ က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။ ေနာက္ ေက်ာ္မင္းသန္း လည္ဂုတ္ကို ျပန္လည္တြဲခိုကာ ျပန္ကေလသည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းအတြက္က လည္း ေရြးစရာလမ္းမရွိေတာ့ အဝတ္မဲ့ေနေသာ ယမင္း၏ခါးေလးကို လွမ္းကိုင္ကာ ဆက္ကေနရေလေတာ့သည္။ ယမင္းက သူ႔တင္ပါး ဝိုင္းဝိုင္းႀကီးမ်ားကို လႈပ္ခါၿပီးက ေနသျဖင့္ ေက်ာ္မင္းသန္း လက္ဖဝါးေတြက သူ႔အသားျပင္ေပၚမွာ ပြတ္သတ္ေနသလို ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔အျပင္သူ႔ေယာက္်ား ကို ေက်ာေပးကာ ကေနျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ သူ႔ဖင္ၾကားညႇပ္ေဘာင္းဘီႏွင္း တင္ပဆုံသားႀကီးမ်ားက လည္း သူ႔ေယာက္်ားကို မ်က္ေစ့အရသာ ခံဖို႔ ျပေနသလို ျဖစ္ေနေလသည္။

ယမင္း မွာ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ ဘရာတခု၊ ပင္တီတခု၊ ႏွင့္ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္သာ ဝတ္ထားၿပီး ၊ အခန္းထဲရွိ က်န္ေယာက္်ားသား ႏွစ္ေယာက္မွာ အဝတ္အစားအျပည့္အစုံႏွင့္ ျဖစ္ေနေလရာ၊ တမ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္ေနေလသည္။

“ကိုေက်ာ္မင္းသန္း ကိုေက်ာ္မင္းသန္းလက္ေတြက အၿငိမ္မေနလည္း ယမင္း ေယာက္်ားက ဝန္မတိုတတ္ဘူးေနာ္ စိတ္မပူနဲ႔”

ယမင္းက ေက်ာ္မင္းသန္းကို တိုးတိုးေလး ေျပာသလိုႏွင့္ သူ႔ေယာက္်ား ၾကားေလာက္သည့္အသံႏွင့္ေျပာလိုက္သည္။ ေနာက္သူ႔ေယာက္်ားကိုပင္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ပဲ။

“ဟုတ္တယ္မလား ကိုကို ေနာ္”

ဟုဆက္ေျပာလိုက္ေလသည္။

“အိုး ငါ့အတြက္ေၾကာင့္ေတာ့ ဘာမွ စိတ္မပူနဲ႔ ေဟ့ေကာင္၊ ငါ့မိန္းမ ဘယ္ေလာက္အထိ ခြင့္ျပဳမယ္ဆိုတာကို ပဲ မင္းစိတ္ပူကြ”

ၾကည့္၊ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က ယမင္းကို ဒီထက္ ေနာက္တဆင့္ပိုတက္ ခ်င္လာေအာင္ ဆြေပးလိုက္သလိုပဲ။ ယမင္းက ေနာက္ျပန္ဆုတ္ေတာ့မည္မဟုတ္ေၾကာင္းကို၊ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ အေနနဲ႔ ဒီေလာက္ဆို သိသင့္ေနၿပီ။ အထူးသျဖင့္ ယခုအခ်ိန္မွာ ေက်ာ္မင္းသန္း ရဲ့ ဂ႐ုစိုက္ခံရမႈအေပၚမွာ ယမင္း ဘယ္ေလာက္ၾကည္ႏူးေနတယ္ ဆိုတာ အသိသာႀကီးေပၚလြင္ေနသည္မဟုတ္ပါလား။ သူ႔ေယာက္်ား ကလည္း နည္းနည္းေလးမွ သဝန္တိုသည့္ပုံ ကို မျပ၊ ယခုေတာ့ သူ႔ အျပဳအမူေတြက ယမင္းႏွင့္ အျငင္းအခုန္ျဖစ္တုန္းက သူအမွန္တိုင္း ေျပာခဲ့သည္ ဆိုတာကို သက္ေသၿပ မႈသက္သက္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆိုတာ ထင္ရွားလာခဲ့ၿပီ။သို႔ေပမဲ့ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က သူ႔ကို လုံးဝ တားဆီးမဲ့ အရိပ္အေယာင္မျပမွ ေတာ့ ယမင္း ကေရာ ဘာလို႔ ေနာက္တြန႔္ေနရေတာ့မွာလဲ။

“အို ယမင္း က ေအးေဆးပါ..အခုေတာင္ ယမင္းက ကိုယ့္အက်ႌတခုလုံး ခၽြတ္ထားေပးၿပီပဲ၊ ကိုေက်ာ္မင္းသန္း လက္ေတြက နည္းနည္း လႈပ္ရွားေပးမွ တရားမွာေပါ့ေလ၊ ဟုတ္ပလား”

ေက်ာ္မင္းသန္းက သူ႔လက္ဖဝါးေတြကို ယမင္း ရဲ့ ေက်ာျပင္မွာ အထက္ေအာက္ လႈပ္ရွားပြတ္သပ္ ေပးစ ျပဳလာပါသည္။ သူ႔လက္ဖဝါး အထိအေတြ႕က ယမင္း ကို တုန္ခါ သြားေစၿပီး၊ ဒီထက္ပိုလိုခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြလည္း ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ရပါသည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ကေလးေတြက ယမင္းရဲ့ ပင္တီ အနားသတ္ေလးေတြကို ပြတ္ေဆာ့ကစားေနသည္။ ယမင္းက ေက်ာ္မင္းသန္းကို ျပဳံးျပၿပီး၊ လက္ေနာက္ျပန္ျဖင့္ ေက်ာ္မင္းသန္း လက္ေတြကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ့ လုံးက်စ္ေနတဲ့ တင္သားေတြေပၚကို တိုက္ရိုက္ တင္ေပးလိုက္ေလသည္။ေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့ လက္ဖဝါး ေတြႏွင့္ သူ႔ေယာက္်ားရဲ့ မ်က္လုံးအစုံ ကအာ႐ုံ စိုက္ေနတဲ့ သူ႔တင္ပါးေတြကို ယမင္းက စက္ဝိုင္းလို လႈပ္ရွား ေပးလိုက္သည္။ ေက်ာ္မင္းသန္း တေယာက္ အဲဒီေလာက္ေတာ့ တင္းမခံနိုင္ပါ၊ သူ႔လက္ဖဝါးႀကီး ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အိစက္ေနေသာ ယမင္း တင္သားႏွစ္ဖက္ကို အားရပါးရ ဆုပ္ႏွယ္ေပးေနမိေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ရဲတင္းလာၿပီးေတာ့ ယမင္း တင္ပါးႀကီးေတြ လို စက္ဝိုင္းပုံ ဆုပ္ႏွယ္လွိမ့္လူး ေဆာ့ကစားေနၿပီး အသက္ရႈသံလည္း ျပင္းထန္လာေတာ့သည္။

ၿပီးပါၿပီ